Angstaanjagende gevoelens, groot verdriet, en stress schietende woorden vliegen voorbij. Seizoen 12, zou het Wolfs lukken om zijn lieve Eva weer bij het oude te krijgen? .......
Daar stond ze, oog in oog met mij. Ik keek haar bezorgd aan, keek ze door me heen? Haar ogen keken strak vooruit en haar mondhoeken hingen omlaag. Haar armen waren slap en gemengde gevoelens speelde zich op.
"Eva..." zei ik voorzichtig. Langzaam sloten haar ogen, haar adem keerde zich langzaam terug naar een lager tempo. Ik liet mijn trouwring vallen en rende naar de telefoon. "Hallo?! Ambulance nu" ik voelde een traan over mijn wang glijden. Ik wierp een blik op mijn whiskey die nog op de tafel stond, maar ik had er geen energie voor om deze te drinken.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
"AMBULANCE IS GEARRIVEERD, zijn we bij het juiste adres?"
"Hier!" Zei ik met een heze stem. De kracht om ze binnen te laten had ik niet. De ambulance broeders trapte de deur in en kwamen naar binnen gestormd.
"Wat is er gebeurd meneer?"
Ik wist niet wat ik moest zeggen. "Ik weet het niet"
"Heeft u haar zo aangetroffen?"
Ik keek naar eva die verslapt op de grond lag. "Ze heeft veel meegemaakt de afgelopen dagen"
"Kunt u daar wat preciezer in zijn?"
Ik voelde mijn woede naar boven komen. "Verdomme daar gaat het nu toch niet om onderzoek haar, neem haar mee en doe er verdomme iets aan"
De broeder keek me verschrikt aan en riep zijn collega's. "U hoort nog van ons" zei hij, en vervolgens namen ze Eva mee.
Ik ging op een stoel zitten, Eva's stoel. Ik knalde mijn hoofd een paar keer neer op tafel. "Wat heb ik gedaan"....
