Dead!

224 18 8
                                    

No le di mucha importancia y decidí irme a dormir.

Ella se quedó en la sala haciendo no se qué.

Cuando me desperté ella no estaba a mi lado, supuse que estaría trabajando, así que bajé.

Desayune, y me arreglé.

Todo parecía normal, pero una desgracia gigante y que me marcaría estaría a punto de suceder.

Estaba en casa tranquilamente.

De repente Juliette entró por la puerta super alterada.

Respiraba agitadamente.

La miré.

- Hey, estas bien?

Juliette me miró y trago saliva.

Me levante y me acerque a ella.

- Ha pasado algo? Juliette, responde! Me estas poniendo nervioso!

Ella me dió una bofetada y me quede confuso.

- A que ha venido eso?!

Juliette rompió a llorar.

- Oye!! Trato de ayudarte!

Juliette- DAVE, VETE!

- Qué?! Por qué?!

Juliette- QUÉ TE VAYAS!

- No! Qué te pasa?!

Juliette estaba súper inquieta.

Juliette- PORFAVOR! -suplicó.

- VALE, VALE, ME VOY. - suspire muy fuerte bastante enfadado y salí por la puerta dando un portazo.

Fui a mi antigua casa donde yo vivía antes de estar con Juliette.

Allí me tiré al sofá súper cabreado.

Horas después el teléfono sonó.

Me levanté y atendí.

- Sí...?

?- Buenas, Dave Grohl?

- Amh, sí.

?- Soy del departamento de policías de Seattle.

Me puse algo nervioso.

- ... Ha pasado algo...?

?- Amh... Hemos encontrado el cadáver de su supuesta novia tirado en el suelo frente las escaleras, no hay ninguna arma y aun no se sabe qué ni cómo ha pasado. Lo sentimos.

Me quede inmóvil.

?- Señor...? Hola? Sigue ahí?

No respondí.

?- Mantenga la calma.

Colgué.

Lloré súper fuerte. Creí que no había llorado tan fuerte en mi vida.

"Creí"...

Cuando fui a su funeral andaba cabizbajo.

"Fue mi culpa" me repetía.

Podría haberlo evitado. Si no la hubiera dejado sola... Joder! Pero qué ha pasado?!! Cómo y por qué?!

Un hombre rubio extraño que acabaría siendo muy amigo mio... Y... Como decirlo... Amh, un amante pasajero se acercó a mi.

?- Hey...

Yo no le conocía de nada, ni el tampoco a mi, pero nos abrazamos. Ahora mismo ambos necesitabamos lo que el otro tenía, un hombro en el que llorar.

Estuvimos así mucho tiempo, y luego nos fuimos al bar y allí alguna que otra lágrima se nos escapó.

- B... Bueno... Y cómo te llamas...?

?- T... Taylor, Taylor Hawkins. -dijo limpiandose las lágrimas.- Y tú?

-Dave, Dave Grohl.

-Dave, Dave Grohl

Hoppsan! Denna bild följer inte våra riktliner för innehåll. Försök att ta bort den eller ladda upp en annan bild för att fortsätta.
Kurt's LipsDär berättelser lever. Upptäck nu