Κεφάλαιο 4||Life is what you make it

81 10 12
                                    

Με λίγες απειλές και πολύ γκρίνια, καταλήξαμε στο μετρό, εγώ με συντροφιά τα ακουστικά όπως πάντα και η Τζένη με το κινητό της.

Ανοίγω το τετράδιό μου για να ελέγξω ότι δεν μου λείπει η λίστα με τα βιβλία. Ελέγχω και τα λεφτά και αποφασίζω να ελέγξω και τον χρόνο που έχω στη διάθεσή μου.

"Τζένη, πού θες να πας;" αυτό δεν ακούστηκε και τόσο πρόθυμο.

"Λοιπόν, κοίτα" ωχ δεν ξεκινάει καλά "πρώτα θα πάμε να πάρω καινούρια παπούτσια, μετά θέλω να βρω ένα φόρεμα, μιας και έχει ζέστη θα ψάξω και για μαγιό και μου τελειώνει το αγαπημένο μου άρωμα, οπότε καλό θα ήταν να πάρω καινούριο. Εκεί κοντά έχει και μαγαζιά με καλλυντικά που εννοείται ότι πρέπει να πάμε γιατί θέλω ένα κραγιόν και τέλος πρέπει να πάρω ένα σορτσάκι για το βόλεϊ. Αυτά νομίζω ότι είναι όλα" με κοιτάει χαμογελαστή και εγώ ετοιμάζομαι να την σκοτώσω.

"Αν μέτρησα σωστά θες να πάρεις έξι πράγματα. Και με τα δύο να νιώθεις ικανοποιημένη. Δεν έχω καθόλου χρόνο για να σε περιμένω." συνεχίζει να στέλνει μηνύματα και το νευρικό μου σύστημα έχει ήδη κλονιστεί.

Ήρεμα. Πρότεινε της κάτι. Σκέψου έναν τρόπο να μπορέσετε να κάνετε και οι δύο τις δουλειές σας και να κερδίσετε χρόνο.

"Να σου πω, ξέρεις που θες να πας;" αχ πες ναι.

"Εννοείται. Ξέρω και τον δρόμο!"

"Ωραία. Για να μην έχεις και εμένα στα πόδια σου να σε πρήζω, θες όσο θα είμαι στο βιβλιοπωλείο να πας σε κάποιο μαγαζί από όλα αυτά; Κινητό έχεις, αν με χρειαστείς κάτι θα με πάρεις τηλέφωνο και θα συναντηθούμε όταν εγώ τελειώσω." έλα σε συμφέρει να συμφωνήσεις.

"Αρχίζω να πιστεύω ότι είσαι έξυπνη. Αυτό θα κάνουμε!" μην ξεκινήσεις τσακωμό.

"Οπότε πρέπει να κατέβεις εδώ νομίζω. Μην ξεχνάς ότι βιάζομαι."

"Ναι. Τα λεμε" λέει και φεύγει. Τέλεια. Ας δούμε τι έχω να κάνω ακόμα.
● Να πάρω τα βιβλία
● Να μαζέψω τα πράγματά μου
● Να βάλω δεδομένα στο κινητό
● Να σιγουρευτώ ότι δεν μου λείπει κάτι
Προλαβαίνω.

Στα μεγάφωνα ανακοινώνεται ο σταθμός προορισμού μου. Για μια φορά αποφασίζω να μη βιαστώ μαζί με όλους εκείνους τους ανθρώπους. Περπατάω αργά για τον δικό μου ρυθμό και κανονικά για όλους τους άλλους.

Φτάνω έξω από το βιβλιοπωλείο και βγάζω το τετράδιό μου για να έχω και τη λίστα στα χέρια μου. Πλέον ξέρω τι θέλω να πάρω αλλά το άγχος να μην ξεχάσω κάτι παραμένει άγχος. Όσο κλείνω την τσάντα βλέπω τρεις γνωστές φυσιογνωμίες να μπαίνουν μέσα. Επειδή έχω και μυωπία το αγνοώ ελπίζοντας να έχω κάνει λάθος.

FIREWORKS (On Hold)Where stories live. Discover now