Ειχε παει αργά και εμεις ειμαστε στην ταρατσα του, με τα ποδια ακουμπισμενα στα καγκελα, κοιτώντας τη θεα και πινοντας μπυρες. Εγω βασικα μια ηπια, ο Κωστας ομως κατεβασε τρεις τεσσερις.
Γελουσαμε με κατι που ειπε γιατι ο Κωστας ειναι ο γνωστος καραγκιοζης που ολοι ξερουμε και αγαπαμε και εγω σκεφτομουν οτι πλησιαζει η ωρα να φυγω. Ειχα πει μεχρι το βραδυ θα γυρνουσα και ηδη το εχω χεσει.
Κωστας: Θες να βγουμε;
Νεφελη: Ε;
Μου ζηταει ραντεβου;
Κωστας: Να παμε στο μπαρακι εδω πιο κατω.
Νεφελη: Ειναι αργα ρε και επρεπε ηδη να εχω γυρισει σπίτι... Δε γινεται.
Κωστας: Πες στη μαμα σου οτι δε θα αργησεις. Θα περασουμε ωραια θα δεις.
Νεφελη: Δε ξερω...
Κωστας: Καλα... Θα διασκεδαζαμε παντως..
Νεφελη: Πφφφ καααλα θα προσπαθήσω να την πεισω να με αφησει. Αλλα στις 2 το πολυ θα ειμαι σπιτι.
Κωστας: Στις 2 θα εισαι σπίτι.
Μιλαω με τη μαμα μου και με αφησε αν και ειδα οτι στεναχωρηθηκε λιγο. Ειμαι απαισια κορη;
Νεφελη: Θα πεις και τα παιδια;
Οχι να μη τα πεις.
Κωστας: Ο Γιαννης μου ειπε οτι θα ηταν μαζι αυτοι οι δυο σημερα. Μη τους το χαλασουμε μωρε.
ESTÁS LEYENDO
Stuck with my frenemy
FanficΣας εχει τυχει ποτε να γνωρισετε ενα ατομο που ολο κοντραριζεστε; Που δεν αντιπαθειτε τοσο πολυ ο ενας τον αλλον αλλα δεν συμπαθιεστε κιολας; Ενα ατομο με το οποιο αλλοι πιστεύουν οτι θα μπορουσατε να ειστε φιλοι και αλλοι σας σιπαρουν; Ε ετυχε στη...