Φυσικα και ειναι τερμα καλή, σιγα μη δεν ητανε. Πραγμα που με εκνευριζει ακομα περισσότερο.
Καθε τρεις και λιγο γυρνάει να μας κοιταξει. Ψωνάρα. Η Σοφια εχει τις ιδιες σκέψεις με μενα απ οτι βλεπω στη φατσα της. Τουλάχιστον ομως αυτη μπορει να δείξει ότι ο Γιαννης είναι δικός της. Εγω που δεν ξερω τι να κανω... τι γινεται;
Βασιλης: Αντε τελείωνε μαρη να παρει και κανας αλλος σειρα.
Καθεται επιτελους κατω και σηκωνεται ο επομενος. Εγω με αυτην θα τσουρομαδηθω να μου το θυμηθείτε. Και η αλλη φαίνεται ξινη αλλα οχι τοσο αντιπαθητικη οσο αυτη.
Νεφέλη: Εσυ δε θα σηκωθεις;
Λεω στον Κωστα σε μια προσπαθεια να του τραβηξω την προσοχη.
Κωστας: Μπα δε θελω.
Μάριος: Ελα ρε παμε μια κοντρα ο,τι στοίχημα μπορω να σε κερδισω.
Κωστας: Καλα καθομαι.
Μαριος: Δες το σαν προκληση ρε.
Κωστας: Δε μ αρεσουν οι προκλησεις.
Χρυσα: Απο πότε;
Εξκιουζ μι μπιιιτς;
Γυρναω στον Κωστα που μοιαζει ενοχλημένος.
Κώστας: Απο τωρα.
Σοφια: Εεμ συγγνώμη. Γνωριζεστε;
Κώστας: Αμυδρά.
Χρυσα: Αμυδρα ε;
Νίκος: Οπα εκπληξεις.
Δε ξαναμιλησε κανεις γι αυτό. Αλλα ολοι καταλαβαμε τι επαιζε. Τελεια. Τωρα εχω να αντιμετωπισω και αλλες πρωην ξεπετες του Κωστα.
Δεν ειπα τιποτα και νομίζω οτι ηταν προφανες σε όλους οτι είχα χαλαστει. Αλλα δεν έφυγα περιμενα να φυγουμε κανονικά.
Οταν ηρθε η ωρα, φυγαμε και ο Κωστας περπατησε μαζι μου μεχρι το σπίτι μου.
Νεφελη: Λοιποοον... εσυ και η Χρυσα ε;
Κωστας: Μμμναι... εχει καιρό... δεν ηταν κατι.
Νεφελη: Αυτη δε φανηκε να ειναι πολυ χαρουμενη γι αυτό.
Κωστας: Ναι... εε εντάξει τωρα έγινε.
Νεφελη: Ετσι απο περιέργεια... για ποσες ακομα πρεπει να ανησυχώ ακριβως;
Κωστας: Ε;
Νεφελη: Δε μ ακουσες;
Κωστας: Τι ν ανησυχεις ρε Νεφέλη δεν εχεις να ανησυχεις για καμια.
YOU ARE READING
Stuck with my frenemy
FanfictionΣας εχει τυχει ποτε να γνωρισετε ενα ατομο που ολο κοντραριζεστε; Που δεν αντιπαθειτε τοσο πολυ ο ενας τον αλλον αλλα δεν συμπαθιεστε κιολας; Ενα ατομο με το οποιο αλλοι πιστεύουν οτι θα μπορουσατε να ειστε φιλοι και αλλοι σας σιπαρουν; Ε ετυχε στη...
