İstanbuldan mardine uzanan bir dağ çiçeğinin masalı.
Asmin doğma büyümeli İstanbul 'da yaşıyorken.Kaderi onu hiç bilmediği bir şekilde mardine sürüklemiştir.
Uçağa bindiğimden beri olanları bir türlü kabullenemiyordum.Nasıl olur insanlık hala eski kafada aradan Asırlar geçti neredeyse ama bu töre denen şey geçmiyor..Sonunda 1 buçuk saat süren yolculuğun ardından uçak mardin hava alanına iniş yaptı.
Uçaktan inip valizimide aldıktan sonra adımın yazılı olduğu kağıda doğru ilerledim.Kağıdı tutan kişi babamdan birkaç yaş küçük bir adamdı hafif beyaz saçları ve takım elbisesi ile beni ilk gördüğünde şaşırdı ben önüne gelince de kendini toparlayıp başını hafif yere eğerek ;
"Hoşgelmişsiniz Hanım Ağam " diyince .Bu sefer şaşırma sırası bana gelmişti.Hanım ağamı ben mi....
"Hoşbuldum."
"Ağam ve bütün misafirler sizi bekliyorlar" diyip arabanın kapısını açtı. Bende birşey demeden arabaya bindim.
Mardin internetten araştırdığımdan daha başkaymış çok güzel yapıları evleri var .Yolculuk sırasında baya bir dışarıya göz gezdirdim geçtiğimiz yollar şahanelerdi. Bir yazıda okuduğum gibi mardin anlatılmaz yaşanır diye bakalım bu şehir bana neler yaşatacak...
"Geldik Hanım ağam." diyince arabadan inip üzerimi düzelttim.Üstümde üst kısmı asimetrik kesimli mini bir elbise saçlarım ise dalgalı bej renk ayakkabı Vardı.Ben kendime bakmayı çok seven biriyim abartmadan tabi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Asminin elbisesi)
Konağa baktığımda yoldan geçerken gördüğüm en güzel evlerden biriydi.Tarihi güzelliği insanı hayran bıraktırırdı kendisine.Dışı böyle ise içini tahmin edemiyordum.
Demir Ağa
Öfkem sinirim hala geçmiş değildi.O soysuz benim kardeşimi kaçıracak ben onu öldürmeye hazırken.
"Bu kız nerden çıktı böyle.!?"çok öfleyiydim.
" Ahmeti biliyorum duymuştum bir kadına sevdalandı.Mardini terk etti zaten o abisinin tam zıttıydı .Töre gelenek bunlar ona ağır geliyordu kaldıramıyordu.Gittikten sonra kimseler onu anmadı unutuldu gitti.Demek ki bir kızı varmış."
"Görücez bakalım var mı yok mu "
Bütün aşiretler toplanmıştı ve her kez gelecek olan kızı bekliyordu. Eğer böyle birşey varsa onun ile ben evlenicektim.Yıllar önce Karimi ve oğlumu kaybedince hayatıma kimseyi almadım. karım ile mecburi evlenmiştim.Abim Azat zaten evli ve yengem ikinci çocuğa hamileydi Küçük kardeşim ise 18 yaşındaydı.Ve bu berdel olursa evlenecek tek kişi bendim.
Konağın kapısı açılınca içeride ki herkes gelen kişiye odaklanmıştı.Kafamı çevirip gelen kıza baktığımda içimde garip birşeyler oldu tarifi yoktu bunun bu o mu değil mi bilmiyordum.İçeriye göz gezdirdiğinde göz göze geldik.Ve o an karar verdim bu kadın benim olacak.
