İstanbuldan mardine uzanan bir dağ çiçeğinin masalı.
Asmin doğma büyümeli İstanbul 'da yaşıyorken.Kaderi onu hiç bilmediği bir şekilde mardine sürüklemiştir.
Ailemin geleceğini ve Yiğiti herkese söylemem lazım.Acaba ne tepki vericekler demir gibi sakin karşılayabilirler mi Yiğiti... Bütün aile yemek masasında toplanmışken söylemeliyim.Yalandan bir öksürükle
"Ben bir şey söylemek istiyorum eğer izniniz olursa?"
Masadaki herkes pür dikkat beni dinliyordu.
"Seni dinliyoruz kızım"
"Yarın annem babam ve iki arkadaşım gelicekler mardine"
"Bu ne kadar güzel bir haber kızım hepimizin gözü aydın olsun" diyen selma hanım demirin ailesi sevinmişti habere Amcam ve fatma yenge şaşkınlardı beklemiyorlardı gelmelerini.Abin ise o şaşkınlıktan ziyade başka duygular vardı onda ama kolay olmayacağı belliydi abin için.
"Şey benim size birşey daha söylemem gerekiyor...Biri daha gelicek"
" kim kızım ?"
" Benim oğlum aslında öz değil evlatlık ama sanki canından bir parça belki sizin için tuhaf...."
"Biliyoruz kızım demir bize herşeyi anlattı ."
Mirhan ağanın söyledikleri ile gözlerim direk demirin gözlerine sabitlendi.
"Anne olmak kan bağıyla yada doğurmakla olmuyor sadece ona sevginin verip büyütmekle olur.Biz senin bu davranışınla sana bir kez daha hayran kaldık kızım sen nasıl bizim kızımızsan o çocukta bizim torunumuzdur bundan böyle " dedikleri ile gözlerim doldu .
Mirhan ağa ve Semra hanım dedikleri ile gözlerimden yaşlar akmıştı.
"Ben çok teşekkür ederim anlayışınız için " diyip minnetle gülümsedim
O kadar mutlu oldum ki anlatamam istemeyebilirler di zorluk çıkarıp Yiğiti de üzebilirlerdi doğu kavramını hep böyle bilirdim cahil tek bir çizginin dışına çıkamazlar diye fakat demir ve ailesi beni şaşırtıyorlardı.Demir onunda gözlerinden ayrılamıyordum benim için bu yaptığı çok anlamlıydı.İzin isteyip lavaboya giderek göz yaşlarımı sildim ve kendimi toparladım.Lavabo üst kattaydı sol koridorun sonunda ben kapıdan çıktığımda birinin beni kolundan çekip lavabonun karşı çaprazındaki odaya getirdi.Kim olabilirdi ki tabi ki demir ağa kapıyı kapatıp sııtımı kapı ile arasında kalmam bir dakikasını almamıştır
"Ne yapıyorsun sen?!"
"Seni odamıza getiriyorum merak etmiyormusun aşk yuvamızı" ya bu sırıtması adamı katil eder.
"Önümden çekilde bakayım o zaman "
"Kaçmak yok"
"Yok"
Şöyle bir etrafa bakındım ama o da çok güzeldi renk tonları özellikle cibinliğe bayıldım ellerim farkında olmadan cibinliğe giderken beline dolanan bir çift elle olduğum yerde kala kaldım.ayrılmak isteyince daha çok sardı ve en sonda direnmeyi bıraktım.Kokumu çekip Beni önüne çevirdi ama elleri hala belimi dolarken
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
