BİRLİKTE Mİ YANSAK|NefTah

KELEBEKLER UÇUŞTU GÖNLÜMDE

''Uuu dimek o güzel kiz sendun ben Asiye Kaleli.Mustafa Kalelinin karısuyum.Buyur güzel kizum geç içeri geç kaldun kapuda.Aliyim ceketini de''

''Teşekkürler''

Kadının bakışı manidardı.Bana neden öyle baktığını anlamamıştım ama çözebilir miydim onu da bilmiyordum.Derken içeri geçirdi beni Mustafa Kaleli ile ve evin hanım ağası Saniye Kaleli ile tanıştım.Asiye abla öyle dedi.Kaynanasına öyle demesi beni gülümsetti.Ve kendi de kocaman bir gülücük attı bana doğru.Derken karşımda bugün bana çarpacak olan hödüğü gördüm.Karşımda dikilmiş bana bakıyordu.Ya gözlerimde birşey arıyor gibiydi ya da sadece şaşırıyordu.

''SEN''

''Yine mi sen''

Yine mi sen derken ne demek istemiştin şimdi hödük beyciğim zaten sadece bir kez karşılaştık onda da beni eziyordun.Neymiş OCOLOSO VORMOŞ.Gıcık,hödük,öküz,hayvan diye saydırırken gözlerimizi birbirimizden ayırmak zorunda kaldık.Çünkü Mustafa Bey bize seslenmişti.

''Ne bekliysınız orda öyle.Tahir uşağum otursanıza.Hadi buyrun siz de Nefes Hanum''

''Lütfen sadece Nefes Mustafa Bey''

'' O zaman siz de bana Mustafa abi diyecesunuz olmaz öyle şey''

''Siz değil sen Mustafa Abi''

Gülüştük.Hele Asiye ablanın o gülüşü dünyalara bedeldi.Kadın resmen gülücük saçmak için gelmiş olmalı dünyaya bu neşe bu pozitifliğin başka açıklaması olamazdı.Tahirle hep birbirimizi yakalıyorduk ya o bana bakıyordu ya da ben ona.Gıcık almıştım o hödükten bunu anlamış mıydı ki acaba?Bana neden öyle bakıyordu ki?Konu konuyu açarken ben anlamadan konu bana gelmişti.

''Ha bu bizim Tahiri de evlendiremeduk gittu.Bir süri kiz bulduk.Çirkin de değul tabiki.Ama yok olmayru evlendiremeyecuk biz bu uşağu.Ben kendim bulacam gelinimidiyip durayi hayır bi an önce bulsaydi de biz de göreyiduk.''

''Anaa''

Tahirle o zamanki bakışmamız bir garipti.Ben ona gülümsüyor o da sinirli gibiydi.Bu adam neden hep sinirliydi ki?Genlerinden mi desem Mustafa abi hiç öyle durmuyordu.Aşağıya yangazlar dedikleri iki tane çocuk indi.

''Aha geldi bizim yangazlar''dedi Saniye Hanım.

''Merhaba Nefes Hanum.Ben Murat''

''Ben de Fatih''

''Memnun oldum Yangazlar''

Masayı toplamak için tam tabakları toplayıp ayağa kalkmaya yelteniyordum ki asiye abla beni durdurdu.Sinirli sinirli bana bakıyordu.Tabi bir de o bıyıkaltı gülüşü yok mu?Bu kadın neden hep gülüyordu ama neşesi enerji veriyordu o da ayrı bir mesele tabiki.

''Kuzum sen hiç ayaği kalkma ben hemencecuk masayi toplayip geleyrum.''

''Ama Asiye abla ben de yardım etseydim.''

''Olimaz sen misafirsun otur oturduğin yerida''

Ah o güzel yürekli Asiye ablayı kırmak istemiyordum sırf o söyledi diye ama dayanamadım işte kalktım toplamaya başladım masayı.Bizim evde hizmetliler olmasına rağmen hep ben de toplardım.Alışkanlık olmuş ne yapayım yani.Ben mutfağı sorduğumda eliyle işaret etti.Ve arkamdan;

''Valla tam bağa layuk eltu''dedi.

Duydum ama tepki vermeden yürümeye devam ettim.Bilerek sesli söylemişti kesin.Ama kim için söylemişti ki.Yangazlar için mi demişti?Yoksa o hödük için mi?Yangazlardan biri içeri girdiğinde bulaşıkları makineye yerleştiriyordum.