Werewolf Pain

Hoofdstuk 25

Ik volg de twee jongens door de lange uitgegraven gangen. Zodra we onderaan de ladder staan, zie ik in de verte een lamp hangen. De jongens lopen richting de lamp. Het muffe hol veranderd van een zanderige uitgegraven plek, naar een nette plek, met hightech apparaten. Aan de muur hangen een heel aantal beeldschermen, waarvan elk een ander stukje van de pack weergeeft. De meeste beelden zijn van de buitenkant van het packhuis en de trainingsvelden "Vanuit hier houden wij jullie pack, met name jullie Alpha, in de gaten. Dit zijn niet alle camera's, maar wel de meest belangrijke." Verbaasd kijk ik naar de beelden. "Momenteel monitoren we alleen het packhuis en trainingsvelden en een aantal ingangen naar andere gebouwen." Vertelt de bruine jongen.

"Waarom vertellen jullie dit aan mij?" Vraag ik, benieuwd, maar ook ongerust over wat ze van mij willen. "Kijk, we zitten hier nu al een tijdje, maar het eten begint op te raken. Het is niet heel moeilijk om de grens over te steken, maar we willen liever geen risico's nemen. Ook hebben we iemand nodig die nog meer camera's installeert, zodat we de boel beter in de gaten kunnen houden." Aldus de blonde jonen.

Ik schud met mijn hoofd. "Nee, nee, je kan mij dit niet laten doen. Ik ga mijn pack niet verraden." Zeg ik vastberaden. "Luister eerst naar wat we te zeggen hebben. Daarna zien we wel weer verder." Ik zucht en rol met mijn ogen, maar laat hem praten. "Jouw ouders maakten deel uit van onze pack, The Mystic Manes." Die naam komt me bekend voor. "The Mystic Manes en The Lunar Shadows zijn zolang als ik me kan herinneren vijandige packs, omdat de Alphas het nooit ergens over eens kunnen worden. De Alpha van The Lunar Shadows is te trots en te egoïstisch om een compromis te sluiten. Bovendien heeft hij zijn cellen vol zitten met onschuldige mensen, die hij zelfs zonder reden martelt. Alleen doordat niemand de onschuld van deze mensen kan bewijzen, zitten ze daar vast. Hij bedreigt andere packs. Wanneer zij het niet met hem eens zijn, zal hij hun hele pack neerhalen met een soort wapen. Wij willen bewijs verzamelen dat hij een slechte Alpha is, weten wat voor wapen hij heeft en we moeten een manier vinden om hem om te brengen." Vertelt de blonde jongen.

Met grote ogen kijk ik hem aan. "Alpha Caiden is geen slechte Alpha. Dan zou ik dat wel weten. Ik ga jullie echt niet helpen. Ik zou mijn pack nooit zo verraden!" "We hadden al verwacht dat je dat zou zeggen." Antwoord de bruine jongen. "Alleen heb je niet bepaald een keuze." Niet-begrijpend kijk ik hem aan. De blonde jongen gaat verder. "Deze tunnels zitten niet alleen hier, maar onder de gehele pack. Zodra er iets met deze tunnels gebeurd, zakt de helft van het territorium omlaag, en laat het nou net zo aankomen, dat deze tunnels vol liggen met explosieven. De tranen springen in mijn ogen, maar ik wil ze niet laten vallen. "Jullie zijn gek. Dit kunnen jullie mij niet laten doen." Ongelovig schud ik met mijn hoofd. "Het kán niet!"

"Als jij de Alpha niet ombrengt, of ook maar iemand vertelt over deze plek, dan zorgen wij daar wel voor, maar dan gaat de rest van de pack met hem mee. Je kan niet denken dat wij er niet achter komen. Als wij er achter komen, blazen we de boel op en als iemand aan de tunnels komt, blazen we ze ook op, ongeacht of wij er in zitten of niet." Ik laat mezelf op de grond zakken en begraaf mijn hoofd tussen mijn benen. "Denk er maar even over na, maar je moet straks wel weer terug. Je mate begint ongerust te worden." Zegt de bruine jongen, voordat zowel hij als de blonde jongen zich focust op de beeldschermen.

"Wat denk jij dat we moeten doen?" vraag ik aan Luna. "We kunnen het niet vertellen. Ik weet dat je de pack niet wil verraden, maar de pack op laten blazen is een veel slechtere optie." Ik zucht. "We kunnen niet anders. Er staan teveel op het spel om het iemand te vertellen." Zegt Luna. "Kunnen we het niet mindlinken?" Vraag ik aan haar. "Als we dat doen, gaan ze zeker weten op de tunnels af en dan wordt de hele pack vernietigd." "En we kunnen ook niet de pack evacueren?" "Dan moeten we een nieuw stuk grond hebben dat gebruikt mag worden en daarvoor moeten we een vergunning krijgen. De pack is weg voordat we de plek bereiken." "We kunnen ook niet in een stad verblijven?" Vraag ik aan haar, langzaam begin ik de hoop te verliezen. "In de pack wonen zo ongeveer zeshonderd wolven. Geen stad hier dichtbij heeft plaats genoeg voor zeshonderd mensen." "Dan hebben we geen keuze. We kunnen dit niet zeggen, Diana, zelfs niet tegen Luke. Hij zou het nooit kunnen verbergen voor de Alpha." Luna zucht, maar stemt onwillig toe. "Maar ik ga niet tegen hem liegen, dus als hij er naar vraagt, mag jij iets verzinnen." Ik rol met mijn ogen, maar ga akkoord met haar voorwaarde.

Ik sta op en loop richting de jongens. "En, al besloten?" vraagt de jongen met bruine haren. Ik knik. "In het belang van de pack, heb ik geen andere keuze dan om het te doen." De jongen grijnst. "Mooi. We hebben nu alleen een klein beetje van je bloed nodig. Ik kijk hem raar aan. "We kennen iemand die goed is met drankjes. Daardoor zullen wij alles horen wat jij naar anderen mindlinkt." Ik trek met mijn mond. Niet blij met deze inbreuk op mijn privacy. De blond jongen heeft een mesje vast. Ik houd mijn arm naar voren en hij maakt een kleine snede in mijn arm. Een paar druppels bloed vallen in de beker. De bruine jongen verdeelt het goedje over drie bekers en wiebelt suggererend met zijn wenkbrauwen. "Proost." De andere jongen kijkt me vernietigend aan. Wat is zijn probleem? De bruin harige jongen lijkt het ook te merken en port hem in zijn zij. "Hé, waarvoor was dat nodig?" roept hij. "Dan moet jij normaal doen." "Dan moet jij niet met haar gaan flirten." Kaatst de blonde jongen terug. "Wie zegt dat ik met haar aan het flirten was?" "Dat was duidelijk!" "Ik was gewoon aardig!" roept de bruine jongen. "Zou jij ook eens moeten proberen." Mompelt hij er achter aan. De jongens wisselen nog een aantal woorden uit, maar ik let er niet echt op. Ik denk na over hoe schattig de jongens als koppeltje zouden zijn.

De blonde jongen richt zich tot mij. "Ga eerst even in wolf vorm in het meer zwemmen voor je teruggaat, wil je? Het zou zonde zijn om de pack nu al op te blazen. Morgen liggen er camera's voor je klaar in het dertiende kluisje bij de sportvelden. Zorg dat je er vroeg bent. De camera's moeten zo snel mogelijk worden geïnstalleerd, maar zorg ervoor dat je niet betrapt wordt." Ik knik en loop richting de uitgang. Voor ik omhoog klim, kijk ik nog een laatste keer naar de jongens, die de beeldschermen in de gaten houden. De bruine jongen heeft zijn arm rond de middel van de blonde jongen geslagen. Luna verwoord mijn gedachte. "Een heel schattig stelletje." Grinnikt ze.