K-pop OneShots

NCT Johnny ~ Not yet

"Johnny, je weet dat ik dit geen leuke film vind~"  zeurde ik.

"Hoezo niet? De vorige keer dat we hem keken vond je hem nog geweldig." Johnny keek verbaasd naar me. Ik lachte spottend. "Hoor je wat je zegt? De vorige keer dat ik hem zag. En hoeveel keer is dat geleden? Dertig? Ik heb deze film nu echt te veel gezien."

Johnny fronste. "Finding Nemo wordt niet minder leuk naarmate je hem meer kijkt."

Ik zuchtte. "Best, gooi maar aan."

Johnny pakte met een blij gezicht de dvd uit de kast en deed hem in dvd-speler. Daarna ging hij enthousiast op de bank zitten en wachtte tot de film begon. Ik zuchtte en zette een verveelde blik op, maar stiekem vond ik het heel schattig.

Johnny en ik zijn al jaren goede vrienden, maar ik had al best wel lang gevoelens voor hem. Ik durfde het hem niet te vertellen, omdat ik bang was dat hij zich niet hetzelfde zou voelen. Ik was bang dat het onze vriendschap zou verpesten.

Ik keek hoe hij geïnteresseerd het begin van de film aan het kijken was. Ik rolde mijn ogen en glimlachte. Ik snapte niet hoe hij nog steeds kon kijken, ik denk dat hij zelfs de tekst uit zijn hoofd kent. De eerste keer was de film leuk, maar na vijftig keer lijkt me dat je het toch wel zat bent. Tenminste, ik wel.

"Ik haal even wat eten." zei ik. Johnny humde als een antwoord. Ik stond op en liep naar de keuken. Ik greep wat popcorn uit de kast en gooide het in een schaal. "Eten maakt de film wel beter." mompelde ik tegen mezelf. Ik liep weer terug naar de woonkamer waar ik Johnny nog steeds volledig geabsorbeerd in de film zag zitten. Ik grinnikte toen ik zag dat het Johnny's favoriete stuk van de film was.

Ik liep geruisloos op hem af en ging achter hem staan. Ik had een grote grijns op mijn gezicht, toen ik snel mijn hand voor Johnny's ogen deed. Johnny gromde nijdig en trok mijn hand weg. Daarna keek hij omhoog, zodat hij recht in mijn grijnzende gezicht keek. "Waarom deed je dat?"

"Ik wilde je aandacht." zei ik.

Johnny glimlachte. "Je wilde mijn aandacht?" Hij greep de afstandsbediening van de televisie en drukte de film op pauze. "Dan zal je die krijgen ook."

Ik keek hem met grote ogen aan. Heeft hij zojuist zijn favoriete film stilgezet voor mij? Het is een wonder.

Johnny stond op van de bank en liep op me af. "We gaan zien hoe goed je hier tegen kan."

Ik keek hem lachend aan. "Tegen wat?"

Toen stak hij zijn handen uit. "Tegen kietelen."

Mijn ogen werden groot en ik schudde snel mijn hoofd. "Nee! Je weet dat ik daar niet tegen kan!"

Johnny lachte alleen maar. "Je wilde mijn aandacht toch?" Hij deed nog een stap in mijn richting.

Ik draaide me om en zette het op een rennen. Ik hoorde Johnny lachen en de achtervolging inzetten. Het probleem was dat de woonkamer niet heel groot was en ik had dus niet veel vluchtmogelijkheden.

Na een tijdje rennen werd ik moe en ik liet mezelf op mijn rug op de bank vallen. "Alsjeblieft, ik hoef je aandacht al niet meer."

Johnny lachte. "Te laat." Hij liep op me af sprong boven op me. Hij begon me te kietelen en binnen enkele seconden was ik een gierende bende. "Johnny...." lachte ik. "Genoeg... Stop!" riep ik tussen het lachen door.

"Weet je het zeker?" Lachte hij.

"Ja, alsjeblieft."

Hij zuchtte. "Oké. Weet je, hier wordt ik ook moe van."

Ik fronste. "Hoezo?" vroeg ik.

"Weet je niet hoe moeilijk het is om je tegen te houden, terwijl je zo tegenstribbelt. Dat is serieus vermoeiend." Hij veegde zijn haar weg van zijn voorhoofd en liet zich toen voorover vallen, zodat hij bovenop mij kwam te liggen.

Ik staarde hem met grote ogen aan, maar hij grijnsde alleen maar. "Zo heb je toch alle aandacht van me?"

Ik slikte, maar toen kreeg ik het voor elkaar om te knikken. Het enige waar ik op dat moment aan dacht, was of hij mijn hartslag kon horen, sinds mijn hart als een razende tekeer ging.

Johnny begon plotseling te lachen. "Je bent helemaal rood." zei hij.

Ik schrok, maar toen sprak hij verder.

"Heb ik je zo erg uitgeput. Sorry~" zei hij toen en hij greep mijn vuurrode wangen vast.

"Sinds wanneer heb jij geen praatjes meer?" vroeg Johnny verbaasd, terwijl hij naar mijn geschokte gezicht keek. Pas toen besefte hij het zich.

"H-heb ik je oncomfortabel gemaakt? Sorry, ik dacht- weet je wat laat ook maar."

Ik keek hem verbaasd aan. Wat wilde hij zeggen?

"Wat wilde je zeggen?" vroeg ik toen.

Johnny zuchtte. "Ik heb altijd het gevoel alsof ik me zo kan gedragen in jou buurt. Alsof we al stel een zijn. Maar dat zijn we helemaal nog niet."

Mijn oren vingen de woorden 'al' en 'nog' op. "Wat?"

Johnny werd rood, toen hij zich besefte wat hij zojuist zei. "Shit."

Het was mijn beurt om te pesten. "Heb je soms gevoelens voor me, Johnny?"

Plotseling veranderde Johnny's gezichtsuitdrukking naar een zelfvertrouwde blik. Hij greep de zijkanten van mijn armen beet en  kwam dichterbij. "Ik heb onze vriendschap waarschijnlijk al verpest," zei hij fluisterend, "Maar daardoor heb ik wel de kans gehad om dit te doen. Het spijt me, maar ik kan niets aan mijn gevoelens doen."

Toen sloot Johnny de ruimte tussen onze hoofden. Zijn lippen drukten zachtjes op de mijne. Eerst werden mijn ogen groot, maar daarna sloot ik ze. Duizenden gedachten schoten door mijn hoofd, maar ik kon er geen grip op krijgen. Was dit een droom?

Toen Johnny losliet, stond hij meteen op van de bank. "Het spijt me dat ik dit deed. Ik weet dat ik onze vriendschap heb verpest." Hij klonk verdrietig. Langzaam draaide hij zich om en hij wilde naar de deur lopen.

Voordat ik het wist stond ik op en greep ik hem bij zijn arm. Johnny keek verrast op. "Ja, je hebt onze vriendschap verpest."

Een gepijnigde blik verscheen in zijn ogen. Ik glimlachte.

"Maar je hebt zojuist het begin van een relatie gestart." Ik kwam dichterbij en drukte mijn lippen op de zijne.