Vita mea, verba mea

7 juli 2014

Het is nu in middles maandagavond en ik moet eerlijk zeggen, de toetsen vielen behoorlijk tegen. Nou ja... Muziek ging gewoon echt slecht, bij wiskunde heb ik in ieder geval één hele domme fout en Latijn ging slechter dan gemiddeld. Of het echt slecht ging? Geen idee. Ik bereid me gewoon liever op het slechtste voor, dan is de kans op teleurstellingen kleiner.

Het was in principe wel gezellig vandaag. Isis zit achter me, en eigenlijk ben ik sinds kort begonnen met haar te praten. Ze is eigenlijk heel aardig, maar ook echt iemand om jaloers op te zijn. Niet handig voor zo'n jaloers type als ik... :/

In principe kan ik dat ook wel aan hoor, maar als je dan via via hoort dat... Nee, dat laat ik nog eventjes geheim :p.

Morgen heb ik geschiedenis proefwerk en Frans. Als Frans nou een normaal proefwerk was geweest... Maar nee hoor, het moest zo nodig een leestekens zijn. Kon het nog beter? Voor echte repetities heb ik dit jaar niet kager dan een 9,5 gehad, volgens mij. Voor leestoetsen haal ik ietsiepietsie lager :(

Maar het gevoelens gedeelte (waar ik altijd zo goed in ben O_o). Kennen jullie ook dat gevoel dat je de hele tijd iemand zoekt in de klas? Nou, dat heb ik ook. Telkens als iemand langsloopt kijk ik op. Reactie: oh, verkeerde persoon. Nu ga ik verder met wat ik net deed. Dat is best irritant. Maar dat was voor ik me doodschrok. Ik keek namelijk rustig om me heen, zag die persoon niet, zag een donkerblauwige kleur achter me, keek om, schrok me kapot. Gevonden hoor! -.-

Nou ja, het wordt beter (kuchkuch). Op de fiets vroeg Claudia of ik met haar voor geschiedenis wilde leren. Wilde? Tuurlijk. Kwam het uit? Absoluut niet. Durfde ik dat te zeggen? Nou, nee, maar ik moest wel. Ik was alleen doodsbang voor haar reactie. De vorige keer dat ik iets weigerde liep dat he-le-maal uit de hand, namelijk. Gelukkig accepteerde ze het, en aangezien ik morgen ook nog een hele techniek samenvatting moet schrijven, hoop ik dat ze het niet weer vraagt.

En toen ging er nog iets mis. Mijn andere vriendin - Sarah - besloot opeens het laatste stuk niet naast mij te fietsen. Een 'doei!' Zat er ook niet in. Misschien stel ik me wel aan hoor, er was namelijk niet echt iets gebeurd. Daarom heb ik ook maar niet gevraagd of ze boos was. 's Avonds op whapp deed ze weer normaal, dus ik hoop dat dat goed zit... Ik heb gewoon te veel problemen, ook al met Zoë, mijn "ex"- beste vriendin.

Nou ja, ik kwam thuis, daar was ook al gedoe. Broertjes en zusjes zijn leuk hoor, maar doodirritant als je je probeert te concentreren op een bio samenvatting (die, als ik heel eerlijk mag zijn, best mooi geworden is). Ook één van hun vriendjes... Ik vind hem niet heel aardig, maar wat doe je eraan? (Dat niet zo aardig vinden is gebaseerd op hoe hij tegen mijn broertje doet). De vriendinnen van mijn zusje vind ik overigens erg aardig.

Echt veel gebeurde niet vandaag. Het hoogtepunt van de dag was misschien zelfs dat mijn moeder zei dat ik Pretty Little Liars mocht kijken. Uit zichzelf! Doet ze anders nooit, meestal probeert ze me juist van het scherm weg te jagen :p.

I'll talk to you again tomorrow!

- A