Unlock My Friends ปลดล็อกคำว่าเพื่อนออกที [END]

บัดดี้

"ขอจบการนำเสนอเพียงเท่านี้ค่ะ"
แปะๆๆ
เย้! ในที่สุด โปรเจ็กต์งานก็ได้นำเสนอ แถมได้ A+ ด้วยนะ! ต้องขอขอบคุณเสียงปรบมือของทุกคนที่อยู่ในห้องนี้อย่างมากเลยนะคะ

"เมื่อคืนแกมาเอาโปรเจ็กต์ที่มหาลัยเหรอริช"
อลิซหันมาถามฉันหลังจากที่พวกเรากลับมานั่งที่เรียบร้อย เพื่อที่จะรอกลุ่มต่อไปนำเสนองานต่อ

"เปล่าๆ"
ฉันบอกอลิซพร้อมโบกมือไปมา

"อ่าว ไหนว่าลืมไง"

"ก็...ให้ซันย่ามาเอาให้อ่ะดิ"
ฉันบอกด้วยท่าทางเขินๆ ก็อายอยู่นะที่เป็นภาระของเพื่อนเนี่ย!

"ลำบากเพื่อนอีกตามเคย=_="
ซันย่าบอกหน่ายๆ แต่ใครจะสน ฉันเชิดหน้าใส่พร้อมสะบัดผมนิดๆ แล้วตรงไปที่โรงอาหารประจำมหาลัยทันที เพราะมันถึงเวลาต้องกินๆ แล้วก็กินๆ แล้ววว!

แล้วเราก็แยกย้ายกันตระเวนหาของกิน ส่วนอลิซก็ไปนั่งที่โต๊ะรอเพื่อเคลียร์งานบางส่วนที่จะต้องส่งก่อนหยุดซัมเมอร์นี้ ไม่งั้นละก็แดก F พอพวกเราเลือกของกินได้แล้วก็เดินกลับไปที่โต๊ะเพี่อที่จะไปหาอลิซ พอมองดีๆ ก็ต้องตกใจเพราะมีคนมามาคุนยกับอลิซ เชรดดด นั่น! โดโลธี!

"โดโลธีคุยไรกับเธอนะ"
ซันนี่ถามเป็นคนแรก ซึ่งแน่นอนเพราะโดโลธีเป็นเพื่อนที่สนิทกับซันนี่ นี่นา เป็นฉันก็อดถามไม่ได้เหมือนกัน

"นั่นดิไปสนิทกันตอนไหนมิทราบ"
ซึ่งฉันก็สมทบด้วย กลัวตกข่าว เพราะเรื่องแบบนี้ห้ามพลาด

"เปล่าๆ หมอนั่นแค่จะมาบอกเรื่องชมรมเฉยๆ"
อลิซบอกด้วยท่าทางไม่ทุกข์ร้อน

"เรื่องชมรมทำไมล่ะ เขาจะไม่ให้เราเข้าชมรมเหรอ"
ซันย่าถามด้วยน้ำเสียงตกใจ ถ้าหากเข้าไม่ได้พวกเราก็ไม่รู้จะไปเรียนชมรมไหนแล้ว

"ยัยเวอร์ไม่ขนาดนั้นหรอก"
ซันนี่ปลอบซันย่ายกใหญ่ ซันนี่ก็ดูท่าทางจะมั่นใจเหลือเกินนะ ว่าจะเข้าชมรมนี้ได้อ่ะ แต่จะว่าไปพวกเราก็อยู่ในฐานะคนในชมรมคนใหม่นี่นา เพราะวันนั้นก็แนะนำตัวกันไปแล้ว