My Secret Boyfriend

Παρτ 21

Μάριος pov

Παρατηρώ την Κατερίνα η οποία κάθεται σκεφτική και κοιτάει την διαδρομή. Εγώ όσα χρόνια και να περάσουν ξέρω ότι αυτός ο έρωτας δεν θα σβήσει ποτέ. Ο Σταύρος κοιτάει την διαδρομή.

-Κατερίνα;

-Μμμ..

-Θες να μου πεις τι έχει παιχτεί εδώ; Δεν θα πω τίποτα στον Άλεξ

-Και αν σε ρωτήσει που ήμουν τι θα πεις ρε Μάριε;

Η Κατερίνα γυρίζει και με κοιτάει και τα μάτια της είναι έτοιμα να αφήσουν ελεύθερα χιλιάδες δάκρυα. Σταματάω το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και κατεβαίνω. Κάθομαι και αγναντεύω το απέραντο πράσινο του δάσους. Η πόρτα της Κατερίνας ανοίγει και με αργά βήματα με πλησιάζει. Το ίδιο κάνει και ο Σταύρος μετά από λίγο.

-Κατερίνα θέλω να μου τα πεις όλα. Όπως παλιά. Ξέρεις δεν θα πω τίποτα...

-Δεν ξέρω από τι να αρχίσω..

-Αρχικά...τον αδερφό μου τον θες;

-Δεν έχω ιδέα

-Να ξέρεις πάντως ότι αυτές τις μέρες ο Αλέξης ήταν πιο στεναχωρημένος και από τον Σταύρο

-Αφού τον αγαπάς πήγαινε..

Λέει ο Σταύρος και γυρίζουμε και οι δύο και τον κοιτάμε έκπληκτοι.

-Τι εννοείς;

Ρωτάει η Κατερίνα και κοιταζόμαστε

-Πάρτον τηλέφωνο τώρα

-Τι λες Σταύρο παιδί μου;

Ένα αυτοκίνητο με μεγάλη ταχύτητα, σταματάει σηκώνοντας ότι σκόνη υπήρχε και ένας άντρας βγαίνει από την θέση του οδηγού. Ο Σταύρος χαμογελάει και εγώ την παίρνω αγκαλιά. Αυτή κοιτάει ακόμα έκπληκτη.

-Ραφαήλ τι θες εδώ;

Λέει η Κατερίνα και ο αδερφός μου την βάζει στην αγκαλιά του και την σφίγγει τόσο που νόμιζα ότι θα πάθει ασφυξία.

-Κατερίνα μην με αφήνεις σε παρακαλώ... Μην πας πίσω σε αυτόν σε παρακαλώ

Ακολουθεί ένα φιλί και νιώθοντας άβολα, εγώ και ο Σταύρος γυρνάμε από την άλλη μεριά. Ακούγονται όλα τα σ'αγαπώ και τα σχετικά γυρίζω προς το μέρος τους.

-Εντάξει τα βρήκατε;

-Νομίζω ναι

Λέει ο Ραφαήλ και κοιτάει την Κατερίνα. Είναι τόσο χαρούμενοι.

-Να την προσέχεις φίλε

Κάνει ο Σταύρος και κάνουν μια χειραψία. Μπαίνουμε στα αυτοκίνητα και γυρίζουμε στο σπίτι. Ανεβαίνουμε στο διαμέρισμα του Σταύρου και της Κατερίνας. Ο Σταύρος φέρνει μπύρες και αράζουμε στο σαλόνι.

Κατερίνας pov

Το κουδούνι χτυπάει. Όλοι σοβαρεύουμε. Ξεχάσαμε μια πολύ μικρή λεπτομέρεια. Βασικά αρκετά μεγάλη λεπτομέρεια. Ο Αλέξης. Ο Σταύρος σηκώνεται να ανοίξει. Ο Αλέξης μπαίνει στο σπίτι με φορά. Τα μάτια του είναι κατακόκκινα. Είναι σίγουρα μεθυσμένος.

-Εσύ φταις...

Φωνάζει άγρια και δείχνει τον Ραφαήλ. Ο Ραφαήλ χαλαρός και αδιάφορος, ανάβει ένα τσιγάρο. Σηκώνομαι και τον πλησιάζω.

-Αλέξη μου..

-Μην μιλάς εσύ

Ούτε που κατάλαβα πως έφτασα στο πάτωμα. Το μάγουλο μου τσούζει. Οι άλλοι τρεις σηκώνονται τρομαγμένοι. Ο Αλέξης ορμάει στον Ραφαήλ και του ρίχνει δυο καλές.

-Σας είδα που ήσασταν όλοι χαρούμενοι και μπαίνατε στο σπίτι αγκαλιά..

-Αλέξη σταμάτα επιτέλους

Σηκώνομαι και του φωνάζω. Η μύτη του Ραφαήλ στάζει αίμα. Τον πλησιάζω και βγάζω ένα χαρτομάντιλο. Ξαφνικά ένα χέρι με τραβάει και νιώθω κάτι παγωμένο στο σβέρκο μου. Κοιτάζω στον καθρέπτη απέναντι. Ο Αλέξης με κρατούσε και απειλούσε ότι θα με πυροβολήσει με ένα πιστόλι. Ο Μάριος τρομαγμένος προσπαθεί να πλησιάσει. Μόλις κάνει ένα βήμα πιο κοντά, ο Αλέξης οπλίζει.

-Ήρεμα φίλε ήρεμα

Κάνει ο Μάριος τρομαγμένος.

-Άσε το όπλο κάτω. Την Κατερίνα την αγαπάς

-Γι'αυτό αν δεν την έχω εγώ δεν θα την έχει κανένας. Καταλάβατε;

-Εντάξει εντάξει άφησε την τώρα

Εκείνος γνέφει αρνητικά και με τραβάει προς την πόρτα. Όχι δεν μου συμβαίνει αυτό. Κλείνει την πόρτα και μπαίνουμε στο ασανσέρ.

-Αλέξη σε παρακαλώ άσε με

-Μην μιλάς!

Φωνάζει και σπρώχνει την πόρτα του ασανσέρ. Ο Ραφαήλ και ο Μάριος ήταν στην είσοδο. Το πιστόλι φεύγει από τον λαιμό μου και ακούγονται δυο πυροβολισμοί. Ο Μάριος βρίσκεται γεμάτος αίματα στο έδαφος και ο Ραφαήλ κοιτάζει σαστισμένος. Ο Αλέξης με τραβάει στο αυτοκίνητο του.

-Ραφαήλ πήγαινε

Φωνάζει ο Μάριος, ενώ μια λίμνη αίματος έχει σχηματιστεί στο τσιμέντο. Ο Αλέξης με σπρώχνει στην θέση του συνοδηγού και κλείνει τις ασφάλειες. Μπαίνει στην θέση του οδηγού και πριν ο Ραφαήλ φτάσει στο αμάξι πατάει γκάζι και φεύγει.

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.