My Secret Boyfriend

Παρτ 25

Ραφαήλ pov

Μόλις η Κατερίνα ξεστόμισε αυτές της λέξεις, ένιωσα κάθε κομμάτι της καρδιάς μου να ραγίζει. Ίσως να έβαλα λίγο παραπάνω δύναμη με την πόρτα και γύρισαν και οι δύο και με κοίταζαν. Δεν έχει και άδικο. Την έχω παρατήσει τόσες φορές και εγώ ο μαλάκας. Αλλά άλλα έλεγε προχθές. 

-Τι είπες;

Της κάνω και ακούγεται πιο απότομο από ότι ήθελα. Δεν μιλάει απλά στέκεται και με κοιτάει.

-Θα συνεχίσεις να είσαι μαζί με κάποιον που σε πήρε με ένα πιστόλι στο σβέρκο και μπορεί να σου έκανε κακό;

Συνεχίζει να μην μιλάει και να με κοιτάει.

-Όπως είπε και μόνη της, ο Αλέξης δεν την άφησε ποτέ..

-Τον υποστηρίζεις και εσύ Μάριε; Είναι αυτός που σε έστειλε στο νοσοκομείο με δύο πυροβολισμούς. Θα μπορούσε να σε είχε σκοτώσει..

-Ναι το έκανε γιατί και αυτός την αγαπάει και φοβόταν μην του την πάρεις

Ο αδερφός συνεχίζει να τον υποστηρίζει και νιώθω έτοιμος να εκραγώ. Ανοίγω την πόρτα, αγνοώ όσους είναι απέξω και εξαφανίζομαι όσο πιο γρήγορα μπορώ. Θα την σκοτώσω την τσούλα.

Μάριος pov

Ο αδερφός μου φεύγει ενοχλημένος από το δωμάτιο του νοσοκομείου και εγώ κοιτάζω την Κατερίνα. Κακώς άφησα αυτόν να την ξαναπλησιάσει και να της ραγίσει την καρδιά. Είναι το ίδιο μοτίβο, ξανά και ξανά. Η Κατερίνα βγαίνει έξω από το δωμάτιο. Όσο ξέρω τον αδερφό μου δεν θα το αφήσει έτσι αυτό. Ο Αλέξης μπαίνει στο δωμάτιο.

-Συγγνώμη αδερφέ.. Οι σφαίρες πήγαιναν στον αδερφό σου.

-Δεν πειράζει ρε Άλεξ, ευτυχώς που δεν με σκότωσες

Γελάμε και οι δύο. Ο Σταύρος μπαίνει στο δωμάτιο.

-Αλέξη πήγαινε με την αδερφή μου σπίτι, θα μείνω εγώ με τον Μάριο

Ο Αλέξης γνέφει και φεύγει. Ο Σταύρος κάθεται σε μια καρέκλα δίπλα μου. Φαίνεται να σκέφτεται το ίδιο.

-Τον ξέρω τον Ραφαήλ

Λέει και με κοιτάει.

-Δεν θα το αφήσει έτσι αυτό..

Λέμε και οι δύο με ένα στόμα.

-Τι θα κάνουμε;

Ρωτάει ο Σταύρος.

-Καλά η Κατερίνα παίζει να πέρασε και σε άλλη πόλη δεν θα την ενοχλήσει πιστεύω

-Τον είδες πως έφυγε;

-Ναι τον είδα και εγώ δεν ξέρω τι να κάνω

-Πρέπει να τους αποτρέψουμε να ξανασυναντηθούν..

Λέει ο Σταύρος και νομίζω ότι συμφωνώ με αυτό.

-Ο αδερφός μου λογικά θα γυρίσει Αθήνα. Έχει και την αδερφή μου μαζί..

-Αν έρθει Γιάννενα, θα μου το πεις. Να το παρακολουθούμε λίγο..

Φαίνεται πόσο ανήσυχος είναι για την αδερφή του. Δυο γιατροί μπαίνουν στο δωμάτιο και μιλάνε μόνοι τους για κάτι που δεν καταλαβαίνω.

-Μπορείτε να υπογράψετε να φύγετε... αλλά...

-Αλλά τι;

Ρωτάει ο Σταύρος και ο ένας γιατρός τον κοιτάει.

-Ενδιαφέρθηκε η αστυνομία.. Δηλαδή επειδή είναι πυροβολισμοί... Και λογικά θα σας πάρουν για ερωτήσεις

Οι γιατροί φεύγουν και εγώ σηκώνομαι από το κρεβάτι για να φύγουμε. Γιατί όταν πάει να γίνει ένα καλό, κάτι καταστρέφεται; Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο του Σταύρου και πηγαίνουμε προς το σπίτι. Πως θα το πω αυτό; Και ειδικά στην Κατερίνα. Αυτή δεν είναι ζωή πια, δράμα είναι. Πάει να γίνει κάτι ευχάριστο και πάντα καταστρέφεται, όταν εμφανίζεται ο αδερφός μου φυσικά. Αντί να κάτσει να την διεκδικήσει, τα βρίσκει δύσκολα και φεύγει. Παίζει με τα συναισθήματα της. Μία έρχεται, μία φεύγει.
~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.