Calming The Storm (COMPLETED)

Kabanata 12

Kabanata 12: Worried

MARAHAN kong iminulat ang aking mata at humikab. Bumungad sa akin ang sinag ng araw na nagmumula sa bintana ng aking kuwarto. Napansin ko ang kamay na naka-dantay sa aking tiyan at ng sundan ko ito ng tingin ay tumambad sa akin si Roa na natutulog.

I stiffened and didn't breath for a moment. I recalled what happened yesterday and realized that I passed out. But why is he here? I mean, I thought he left with Ystal that very morning?

Pinanuod ko s'ya habang mahimbing na natutulog. Kahit hanggang sa panaginip ay naka-kunot ang makakapal niyang kilay at para ba 'ng inaaway siya. Ang ideya na narito siya sa loob ng kwarto ko, natutulog ay kumikiliti sa kaibuturan ng aking puso. Parang kahapon lang ay inis na inis pa ako sa kanila ng babae niya, pero ngayon impit pa akong kinikilig. I feel so above normal.

"Are you done watching me?" He asked cockily while his eyes are still closed.

Napakurap-kurap ako at biglaang bumangon. Tumayo ako at mangha siyang tinignan habang kalmado lang na nag-uunat ng katawan na para ba'ng walang nangyari.

"W-What are you doing here?" I asked after I recovered from shock.

Nginisian n'ya ako at nanunuya na tinignan. Iniwas ko ang tingin ko dahil sa gulat. "Tinatanong mo talaga ako ngayon ng ganyan matapos mong pagsawaan ang mukha ko." Asar niya.

I looked at him unbelievably. He is so impossible. How rude can he get huh? Like hello, he is ruining my day. I looked at him furiously. I pointed the door and raised my brow.

"Will you please leave? I don't even know why are you here in my room. Dito ka pa nakikitulog, Mr. Fuerza." I retorted.

He smiled profusely but in a way that is very insulting. "I took care of you the whole damn night. Is this your way of saying thank you? How ungrateful." Roa said.

Natinag ako ng marinig ko 'yon. So, kaya pala s'ya nandito ay dahil sa inalagaan niya ako buong gabi. At utang na loob ko pa ba 'yon sa kanya? How ungentleman! He's getting into my nerves big time.

"I-I don't care! Just leave!" I rebutted.

"Right, you don't care at all." He said and shook his head before closing the door.

I felt my head ached the moment he went out of the room. My head's throbbing like mad making me feel dizzy. I decided to take a cold shower to freshen up my being.

Pinakiramdaman ko ang sarili ko habang naliligo. Unti-unting nawawala ang sakit ng ulo ko dahil sa lamig ng tubig. Nang matapos ako sa pagligo ay kaagad na akong lumabas at naghanda ng susuotin. I picked a black squarepants short and a cream longsleeve crop top.

Nilagyan ko ng kolorete ang mukha ko kahit hindi naman talaga kailangan. I need to be distracted to prevent myself from thinking that bastard. He is so confusing.

Nang matapos ay kinuha ko na ang cellphone ko at lumabas na ng kwarto. I walked down the stairs and went straight to the dining room.

"Oh hija! Mabuti na ba ang pakiramdam mo?" Bati ni Nay Sita.

Dumapo ang paningin ko sa katabing upuan ng madalas kong pwesto. Roa was there sitting comfortably as he chew the foods he ate.

"The foods are delicious." He commended.

Umirap ako sa kawalan at naka-busangot na umupo sa malayong parte ng lamesa. Maagap na kumilos ang mga katulong at pinagsilbihan ako. Kita ko ang mga titig ni Roa sa peripheral vision ko pero hindi ko na ito pinansin pa.

"Papasok po ako sa trabaho ngayong araw Nay Sita." I said and took a spoon full of vegies.

"Sigurado ka? Magaling ka na ba hija?" Tanong niya.