La Bella Dama

Kabanata 3

Kabanata 3

"At ang bunso kong anak, si Paz Antonio..." nag-bow ang bunsong anak na sa tingin ko'y mga twelve years old pa lamang ang age. Bata pa kasi 'yung itsura niya.

Naka-upo na kami ngayon sa napaka-habang lamesa. Sobrang dami ring tao ng mukhang mayayaman talaga. Si Don Filemino ay parang nag-iispeech doon sa unahan at may hawak na wine glass.

"Gracias mis Amigos!" (Thank you my friends) aniya. Spanish 'yon, 'di ba? Itinaas niya ang kaniyang wine glass pati lahat ng nandito sa lamesa kaya nakitaas na rin ako. Oh, ang galing kong maki-blend in!

"Tayo'y mag-simula ng kumain!" anunsyo pa niya. Sobrang daming nakahain na pagkain, may lechon pa nga! Uso na pala 'yon dati. Ang sasarap, halata mong ang yaman-yaman din talaga ng pamilya Antonio.

"Feliz cumpleaños!" (Happy Birthday)
bati pa ng iilan sa kanya. Aish, hindi naman ako maalam mag-spanish. Malay ko ba ng mga sinasabi nila. Nagsimula na silang kumain kaya kumain na din ako.

"Hinay-hinay lamang sa pagkain aking kapatid, baka ikaw ay hindi na matunawan niyan," pang-aasar sa akin ni Ate Gracia. Kasi feeling ko, sobrang tagal ko ng hindi nakakain nung mga pagkain sa present! 122 years away ako mula sa hinaharap! Gosh!

Nang matapos kaming kumain ay nagpunta kami ni Ate Gracia sa isang malaking bintana, kitang-kita mo 'yung buwan, kaya kahit gabi na ang liwa-liwanag pa din ng paligid. I have always loved the moon and its mystery.

"Maiwan muna kita riyan, Maria. Pupuntahan ko lamang ang aking kaibigan na si Soledad." Bago pa ako maka-kontra, mabilis pa sa alas onse na nawala si Ate Gracia sa aking harapan. What? Iniwan niya ako? Seryoso? Nakakainis naman! Aish, hindi niya ba alam na galing ako sa present? Paano nalang kung maligaw ako? Oh, gosh.

Tumingin na lang ulit ako sa bintana. Feeling ko mapapanis na ang laway ko, si Ate Gracia na nga lang nakaka-usap ko, tapos iiwan niya pa ako? Nako nga.

"Binibining Maria..." Oh, gosh! Kilala ko 'yang boses na 'yan! Mabilis akong humarap at nasilayan ko si Bathala a.k.a Joselito. Naka-barong din siya. Wow lang! Ang gwapo niya ngayon, ah!

"Bathala!" Kulang na lang yakapin ko siya! Akala niya ba diyan! Hirap na hirap na nga ako sa pamumuhay dito oh.

"Oh? Binibini? Bakit parang masayang-masaya ka yata ngayon sa aking presensiya?" nang-aasar niyang tanong. Aish, kung 'di ka lang cute, Bathala!

"Duh! Malay ko ba ng lifestyle dito, iniwan mo akong mag-isa! 'Di ba sabi mo kung nasaan ka, nandoon din ako. So, nasaan na 'yun? Where you at this past few days? Ha?"

Tumawa siya. "Binibini, ang iyong pananalita. Baka may makarinig sa iyo at isiping isa kang dakilang baliw."

What? Sobrang nakaka-offend talaga siya! Palagi niya na lang akong tinatawag na baliw!

"Tsaka, nandito naman na ako ngayon, Binibini."

Napa-ngiti ako. Oo nga naman, nandito na siya ngayon. "Fine! Apology accepted."

"Ha? Hindi naman ako humihingi ng tawad." natatawa niyang sabi. Asar talaga!

"Ewan ko sa 'yo. So, by the way, ano na ang susunod na mangyayari? Wala kaya akong ka-alam alam! Duh!"

"Pasensya na, Binibini. Ngunit, hindi ko rin alam ang mga mangyayari."