Piękne uczucie, zakochać się. Tak potrafiłem czuć się każdego piątku, a przez cały tydzień na tą myśl odczuwać motylki w brzuchu. Coś pięknego, coś idealnego.
Jedyne, czego potrzebujesz, by wszelkie problemy przestały choć przez chwilę istnieć - zakochać się, być kochanym, po prostu, kochać.
Ćpałem mefkę i czułem tak wielką miłość do czegoś co wyniszcza mnie cholernie od środka.
Mefedron zjebał mi psychikę, ale wtedy, o boże, wtedy to było coś cudownego. Nie miałem pojęcia, że można czuć tak wielkie szczęście, przestać patrzeć na świat tak samo. Widzieć to niebo styczniowej nocy i być szczęśliwym. Pamiętam jak wczoraj, kiedy to niebo miało tyle gwiazd na niebie, a ja nigdy w życiu nie widziałem niczego piękniejszego. Czułem, jakby rzeczywistość się zatrzymała, bo ta chwila trwała wieczność. Coś jak problemy nie istniało, bo wszystko było takie zgrane ze sobą, tak zgodne.
Nie wiem jak opisać tę chwilę, bo to jest coś nieporównywalnego do stanu na trzeźwo. Da się odczuwać takie szczęście w normalnym stanie? Poczułem, jakbym był zjednoczony z naturą, jakby wszystko na świecie było zaplanowane, każdy podmuch wiatru, każda kropla deszczu. Tamtego dnia dotarło do mnie, że ten świat nikogo nie odrzucił, ten świat akceptuje nas w stu procentach.
Kiedy puszczasz muzykę i ona tak wspaniale brzmi, kiedy słyszysz każdy, najcichszy dźwięk, którego nie usłyszałeś w tej samej piosence nigdy wcześniej. Każde słowo jest tak wyraźne i dokładne, każdy oddech.
Możecie pomyśleć, że mnie ostro pojebało, kiedy to czytacie, ale naprawdę. Tego nie da się zrozumieć, tego szczęścia, które oblewa całe twoje ciało, całą twoją świadomość. Czegoś takiego nie da się przeżyć bez dragów, żaden moment nie opisuje tego. Żadna ilość pieniędzy, żadna miłość. Nie ważne jak bardzo staracie się to sobie wyobrazić, to nie to.
