❝It is both a blessing
And a curse
To feel everything
So very deeply.❞
- d.j
~A greek book
Πόνος. Αυτό είναι το μοναδικό συναίσθημα που γνωρίζει πλέον η Ελ. Ο οδυνηρός πόνος που κατακρεουργεί τις άκρες του μυαλού της κάθε στιγμή που τολμά να...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΛΟΝΔΙΝΟ, ΑΓΓΛΙΑ
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2017
ΟΙ ΣΤΑΓΟΝΕΣ της βροχής έπεφταν απλόχερα από τον ουρανό πλημμυρίζοντας τα πέτρινα δρομάκια του Λονδίνου. Κάθε στάλα ήταν βαριά και απότομη, όμως το πυκνό σύνολο τους θύμιζε κάποιο είδος ρυθμικού συγχρονισμένου χορού, κάτω από το μουντό γκρίζο θόλο του ουρανού. Ήταν ένα σούρουπο δίχως φως, δίχως λάμψη, καθώς το μεγαλείο της σελήνης και το βασίλειο των αστεριών ήταν φυλακισμένο πίσω από το σκοτάδι του βροχερού καιρού. Οι ανθρώπινες φιγούρες ήταν σκυφτές και οι ομπρέλες του υψωμένες, σαν στρατιώτες που κρατούν σφιχτά το όπλο τους για να αντισταθούν στον εχθρό, έτσι και εκείνοι αμύνονταν από τις οβίδες της χειμερινής κακοκαιρίας. Τα βήματα τους ήταν γρήγορα και βιαστικά, το ντύσιμο τους χοντρό και ανθεκτικό καθώς ο καιρός αποκάλυπτε το σκληρό ψυχρό του προσωπείο σαν να επιθυμούσε να εκδικηθεί την ανθρωπότητα εκείνο το απόγευμα. Ο καθένας θα αναζητούσε καταφύγιο. Ένας άντρας καταριόταν την τύχη του αφού το νερό είχε καταστρέψει το επίσημο ένδυμα του, δύο τρία παιδιά έπαιζαν παρά πέρα βουτώντας με τις πολύχρωμες γαλότσες και τα γυαλιστερά κίτρινα αδιάβροχα τους μέσα στις βαθιές χωμάτινες λακκούβες λάσπης που δημιουργούσε η βροχή στα ρήγματα ανάμεσα στα πέτρινα πλακάκια.
Δεν τον πτοούσε διόλου ο καιρός. Ο καταρράκτης της βροχής προσγειωνόταν βίαια πάνω του, πνίγοντας τα κορακίσια μαλλιά του τα οποία έπεφταν άτσαλα πάνω στις γαλάζιες φουρτούνες των ματιών του. Τα μαύρα ρούχα του είχαν μουσκέψει και φάνταζαν βαριά πάνω στο ψηλόλιγνο παρουσιαστικό του. Έκρυψε τα μακριά άνω άκρα του βαθιά στις τσέπες της καμπαρντίνας του αφού σήκωσε πιο ψηλά τον γιακά της σε μία προσπάθεια να προστατέψει από το ψύχος τον γυμνό λαιμό του. Έπρεπε να είχε φορέσει το κασκόλ του, έκανε μία βιαστική υπενθύμισε στο υποσυνείδητό του. Τα μπατζάκια του σκισμένου στην ίδια σκούρη απόχρωση τζιν του είχαν βραχεί όσο για τα μαύρα μποτάκια του είχαν χάσει την λάμψη τους από την βρομιά της παχύρρευστης λάσπης.
