Dönüşüm

2.Bölüm

Aniden kalktığında göz gözeydik .

" Sen ne yapmaya çalışıyorsun?"

" Bir şeyler sayıklıyordun ve terliyordun rüya gördüğünü düşündüm ve uyandırmak istedim ."

Cevap vermeyip kolumu bıraktı sonradan yer yatağından kalkıp kendi yatağına yattı .

" Odana git."

" Ben bilmiyorum numarasını ."

Öfkelenip yanındaki telefondan bir numara çevirdi .

" Karlos , şu kızın oda numarasını söyler misin ?"

Bir kaç dakika sonra telefonu kapatıp .

" 333 "

" Hangi katta?" Diye mırıldandım .

" Sen gerçekten baş belasısın ."

Yataktan kalkıp kolumdan tutarak odadan çıktık . Koridorda yürürken üşüdüğümü fark ettim . Beni odama getirince teşekkür etmek istedim ama yüzüme bile bakmadan gitti .

Kapıyı açıp içeri girdim o sırada pencereden bir ses geldiğini duydum bakmak için gittiğim o manzarayla karşı karşıya kaldım .

" Gerçekten özür dilerim ama karlos odayı kontrol ediyor şuan orada olmamam gerekiyordu ve aşağıdan inebileceğim tek o da senin odandı ."

" Sorun değil ." Dediğimde gülümseyerek bana baktı . Yatağıma oturduğumda o da karşımda ki koltuğa oturdu .

" Sen yeni kız olmalısın hani dönüşüm işi falan ."

Cevap vermek yerine kafamı salladım .

" alışabildin mi?"

" Hiç değil , burası çok zor hiçkimse ama hiçkimse birbirini takmıyor . Özellikle şu Kas yığını ."

" Kas yığını mı" dedi gülerek .

" Ivan ."

İsmini Söylememle birlikte ciddileşti .

" Yakında balo var ."

" Ne balosu?"

"İşte saçma sapan gereksiz kurtlar ve vampirler için yapılıyor . "

" Anladım ."

"  karlos gitmiştir bende gidiyorum artık . Bir şeye ihtiyacın olursa tam üst katındayım ."dedi gülerek bende tamam dercesine baktım . Pencereden tırmanarak üste çıktı . O çıkar çıkmaz penceremi her ihtimale karşı kapadım .

Yatağıma uzandığımda ailemi düşünmeye başladım . Burada yapa yalnızdım , kimse yoktu . Güvenebileceğim hiçkimse yoktu .
Annemi ve babamı özlüyordum . Bana olan ilgilerini , her yerde deli gibi beni arıyorlardır şimdi . Neden bunlar benim başıma geliyor ? Neden ben? Bunları yaşamak zorunda mıyım? Niye ya ? Niye?

Kendimi kaybedip aynaya yumruk atmamla her yerin kan olması bir oldu . Ayna parçaları her yerdeydi ve en kötüsü elim çok kanıyordu . Burada belli kan kaybından ölebilirdim . Evet ölmek en iyi fikirdi . Canım acıyordu fakat ölünce rahat edebilirdim . Yatağıma geri uzanıp ölmeyi beklemek istiyordum .

Kapım yumruklanmasaydı eğer . Kanayan elimle gidip kapıyı açtığımda , bana bağırıp çağırmaya başladı .

" Ivan niye geldin?"