"Omonie ေနေကာင္းရဲ႕လား က်ေတာ္ကသတိေတြရေနတာ သိလား"
JiHoonအေမနဲ႔ေတြ႔ပီဆုိတာနဲ႔ အေ၀းကေနေအာ္ပီး တန္းေျပးဖက္လုိက္သည္
ဒါကုိjihoonကမ်က္ေစာင္းထုိပီး
"Aigoooသားျဖစ္သူကမခြၽဲရဘူး တကယ္ပါပဲ lee kuan lin""Omonieျမင္လား omaသား မနာလုိေနတာ
က်ေတာ့ကုိ"
"ငါကဘာလုိ႔မနာလုိရမွာ ႐ူးေနလား"
ႏွစ္ေယာက္သား ဘုနဲ႔ေဘာက္ျဖစ္ေနေတာ့
JiHoonအေမကပင္ၾကားက ၀င္တားရသည္
"ကဲ ကဲ ေတာ္ၾကပါေတာ့ Omaသားတုိ႔ရယ္
ႏွစ္ေယာက္လုံး ကေလးေတြက် ဟုိမွာလည္းအဲ့လုိပဲ သတ္ေနၾကလားဟင္"
JiHoonအေမေမးေတာ့
"မဟုတ္ပါဘူး " ဆုိပီးႏွစ္ေယာက္သားတုိင္ပင္စရာမလုိ ျပဳိင္တူေျဖၾကသည္
"ဟုတ္ပါပီ ဟုတ္ပါပီ...ဒီမွာ သားတုိ႔စားဖုိ႔မုန္႔ေတြလည္းထည့္လာတယ္ ဟုိမွာလည္းစားဖုိ႔အမ်ားႀကီးထည့္လာတယ္""ေကာင္းတာေပါ့omonieရဲ႕တကယ္ပဲomonieေလာက္ေကာင္းတဲ့သူမ႐ွိဘူးတကယ္အေကာင္းဆုံးပဲ"
LaiKuanlinရဲ႕ကပ္ခြၽဲစကားသံမ်ားၾကား
JiHoonကဘုၾကည့္ၾကည့္ပီး အစားသာဆက္စားေနသည္
JiHoon Omaနဲ႔ စားေသာက္ပီးစကားေတြ အၾကာႀကီးေျပာျဖစ္ပီး ညလည္းမုိးခ်ဳပ္ေနပီမုိ႔ ျပန္ခါနီးေတာ့ JiHoon omaက lklကုိေဘးေခၚပီး ေခၚေျပာသည္
"LinLin omaသားကဆုိးမွန္းသိပါတယ္
ငယ္ငယ္ကတည္းက အလုိလုိက္ထားေတာ့ကေလးဆုိးဆုိးတယ္သားရယ္
အာ့ေၾကာင့္တခုခုဆုိ JiHoon အစားomaကပဲေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္"
"Hyungကမဆုိးပါဘူးomonieရဲ႕ စိတ္မပူပါနဲ႔
က်ေတာ္ေကာင္းေကာင္းေစာင့္ေ႐ွာက္ထားပါ့မယ္ ဟင္း...ဟင္း..."
"အင္းပါ linlinကုိယုံပါတယ္"
JiHoon omaနဲ႔kuanlinႏွစ္ေယာက္သားတုိးတုိး တုိးတုိးေျပာေနတာကုိၾကည့္ပီး
မ်က္စိေနာက္လာတာေၾကာင့္
"Omaျပန္ေတာ့မယ္လုိ႔က်ေတာ့အတင္းေျပာမေနနဲ႔ေနာ္ ဟြန္း....ေနာက္ခါ lee kuan linေခၚမလာဘူး ႏွစ္ေယာက္ေတြ႔ရင္က်ေတာ့အေၾကာင္းပဲအတင္းတုတ္က် သြားၿပီ"
JiHoonကေျပာခ်င္တာေျပာခ်ပီး ေ႐ွ႕ကေန ထြက္သြားသည္
Omonie ကုိျမန္ျမန္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး
Hyungေနာက္လုိက္သြားရသည္
"Hyung ....hyungက လူလည္းပုသလုိ ေျခလွမ္းကလည္း တုိတယ္ေနာ္"
"Laikuanlinေနာ္ ေစာဏကလည္း ငါ့အတင္းေျပာတယ္ ခုလည္းငါ့ကုိပုတယ္ေျပာျပန္ပီ
ငါတကယ္စိတ္ဆုိးမွာေနာ္"
"Hyungကလည္းhyungကုိဘယ္မွာအတင္းေျပာလုိ႔လဲ က်ေတာ္တုိ႔ေျပာတာက..."
ေျပာေနရင္း hyungေဘးနားကေန အ႐ွိန္ျပင္းျပင္းေမာင္းလာတဲ့ဆုိင္ကယ္တစ္စီး.႐ုတ္တရက္မုိ႔ hyungလည္းေၾကာင္ၾကည့္ေနတုန္း
Hyung ပခုံးကေနကုိင္ပီး သူ႔ဘက္ကုိဆြဲလွည့္လုိက္သည္
ကံေကာင္းလုိ႔သီသီေလးလြတ္သြားသည္
JiHoonက လန္႔ၿပီး kuanlinရင္ဘတ္ထဲက မထြက္ေသး
JiHoonတကုိယ္လုံးက kuanlinရင္ခြင္ထဲ ျမဳပ္ေနသည္ ပုခုံးျပင္က်ယ္က်ယ္ထဲမွာ ေခါင္းကနစ္ေနသည္ လက္တံ႐ွည္႐ွည္ေတြက jihoonတကုိယ္လုံးသုိင္းဖက္ထားတာမုိ႔ လူေကာင္ေတာင္မျမင္ရ
"ကဲ သိပီလား ေစာဏက hyung omaနဲ႔က်ေတာ္နဲ႔ေျပာေနတာ အခုလုိမ်ဳိး hyungကုိကာကြယ္ေပးမယ္ဆုိတာပဲ သိပီလား"
အခုခ်ိန္ထိ အလန္႔မျပယ္ေသးတဲ့ JiHoonကုိၾကည့္ပီး
"Hyungတအားလန္႔သြားလား ေတာင္းပန္ပါတယ္က်ေတာ္ကပုိဂ႐ုစုိက္သင့္တာ "
Hyungကငယ္ငယ္က ကားတုိက္မလုိျဖစ္ဖူးတာမုိ႔ အခုလုိမ်ဳိးဆုိ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံအေၾကာက္မေျပဘူးဆုိတာ omonieဆီကသိခဲ့ရတာေၾကာင့္ hyungကုိ သနားမိသည္
"Hyung လမ္းမေလ်ွာက္ႏူိင္ဘူးမလား
လာ...က်ေတာ့္ေက်ာေပၚတက္"
Kuanlinက သူ႔ေက်ာေပၚတက္ဆုိတဲ့ပုံစံနဲ႔ေက်ာကုိပုတ္ျပသည္
"ရတယ္kuanlinေတာ္ပီ"
"တက္ပါဆုိhyungကလည္းomonieကုိက်ေတာ္hyungကုိေစာင့္ေ႐ွာက္ပါ့မယ္ကတိေပးထားလုိ႔ပါဆုိတက္ က်ေတာ္မ်က္ႏွာပူရေအာင္မလုပ္နဲ႔"
"အဲ့ဒါဆုိလည္းႁပီးေရာ"
Hyungေက်ာေပၚလည္းတက္ပီးေကာ
"အမေလး...၀က္ကုိသယ္ရတဲ့အတုိင္းပဲေလးလုိက္တာ ၀က္လုိ႔ေျပာရင္သာမၾကဳိက္တာ တကာ္အေလးႀကီးပဲ "
"မသယ္ခ်င္ရင္မသယ္နဲ႔ေနာ္ အဲ့လုိမေျပာနဲ႔ငါ၀က္မဟုတ္ဘူးလုိ႔"
၀က္လုိ႔ေခၚခံရပီးကတည္းက lklေက်ာကုန္းေလးလည္းတဖုန္းဖုန္း နဲ႔အသံေပါင္းစုံျမည္ေအာင္ထုေထာင္းခံရေတာ့သည္
ဒါကုိပင္ေအာက္က ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ျပဳံးေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အျပဳံးေတြရဲ႕အဓိပၸါယ္ကုိေကာသိရဲ႕လားhyung"
YOU ARE READING
I Promise You(Hiatus)
RomanceWannaOne PanWink Lai kuan lin: Ji Hoon hyungဆုိတာကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ဖုိ႔ေမြးလာတာ LKLဆုိတာ Ji Hoon hyungကုိခ်စ္ဖုိ့ေမြးလာတဲ့ သူ မသိဘူး ...hyungကကြၽန္ေတာ့္အပုိင္