La vérité - De waarheid

14

Ruw veegde ik alle tranen weg, en wenkte Adam om verder te vertellen.

"Ze belande weer het ziekenhuis in, en verbleef daar ongeveer 2 maanden. Dit gebeurde allemaal ongeveer een jaar geleden. Al je moeders broertjes en zusjes kwamen hier naar toe, ze verbleven samen met je zusje en broertje in je huis aangezien je vader de hele tijd in het ziekenhuis bleef met je ma. Vlak voordat ze weg mocht kwamen we er allemaal achter dat je moeder weer zwanger was. Het was allemaal een schok, de dokters hadden er weinig vertrouwen in dat ze terug naar huis mocht. Ze verbleef weer 1 maand in het ziekenhuis, daarna mocht ze terug naar huis."

Snel sloeg ik een paar keer op Adam's been als teken dat hij even moest stoppen. Als een gek begon ik naar de keuken te rennen en water te drinken.

Het drong nu pas tot me door, mijn moeder is zwanger, of was? Ze zal inmiddels toch al bevallen moeten zijn, en mijn over-grootoma is overleden.

Ik leunde tegen de keukenkastjes aan en zakte naar beneden. Hoe kan ik mijn moeder nog aankijken, hoe kan ik mijn zusje, broertje en vader aankijken?

Waar was ik toen ze mij het meest nodig hadden? In de gevangenis! Waar was ik toen mijn over-grootoma overleed? In de gevangenis!

Na een paar minuten mijn ademhaling weer op orde te hebben gekregen liep ik weer terug naar de woonkamer, waar Adam nog steeds op dezelfde plek bleef zitten.

"Ze is 5 maanden geleden bevallen, de bevalling verliep niet goed.." en op dat moment zakte galtou in. Letterlijk, ze zakte neer op de grond en begon keihard te krijsen.

Me hart ging gelijk tekeer, wetend dat wat Adam me nu zal vertellen, mij letterlijk kapot zal maken.

"Ze.. ze belande in een kunstmatige coma. Ze was te zwak geworden na de bevalling, teveel bloed verloren. Ze ligt nu al 5 maanden in coma, en de baby blijft in het ziekenhuis met hartproblemen. Je nieuwe zusje was 1 maand te vroeg geboren, dus ligt ze in een couveuse. Ze heeft hartproblemen, en kan niet zelf eten of ademen. Een apparaat zorgt voor haar, je vader ging achteruit en belande weer vaak bij het politiebureau. Mensen begonnen verhalen te verzinnen, dus je vader werd gek en vocht met eerste de beste die over de familie sprak."

Hij ademde diep in en wreef over mijn rug. Ik leunde met mijn ellebogen op mijn knieën en verstopte mijn gezicht in mijn handen.

"Reda en Farah bleven vaak bij ons slapen, of bij oma. Tot vorige maand en je pa weer een beetje bijkwam, laat me het zo zeggen. Elke dag na schooltijd gaan ze naar je ma toe, en je vader werkt veel meer om de ziekenhuiskosten te betalen. Vandaar dat je niemand tegenkwam toen je thuis kwam."

Zonder nog maar even naar Adam te luisteren rende ik naar de deur. "Galtou waar zijn de huissleutels van mijn osso?!" Riep ik en trok haastend mijn schoenen aan.

Ik hoorde wat gerommel uit de woonkamer waarna galtou aankwam rennen met sleutels in haar handen. "Elke avond eten je broertje en zusje bij ons, jij ook. Wees rond 8 uur hier weer ja. Pas goed op he." Zei ze, ik knikte en gaf haar een knuffel en een kus op haar voorhoofd.

"Het komt goed, u kent mijn moeder als de beste. Ze is een strijder, Binnenkort is ze weer zichzelf. Ik beloof het u." Zei ik en veegde haar tranen weg, waarna ik naar buiten rende.

Of ik die belofte nakom is de vraag?

Thuis aangekomen gooide ik mijn tas op de trap en sloot de deur. Ik snoof de vertrouwde geur op, en sloot mijn ogen even. Alles was nog netjes, je zag dat niemand hier echt heeft geleefd. Ik liep naar de keuken en zag dat die ook weinig gebruikt is, in de koelkast vond ik veel blikjes RedBull en ongezonde etenswaren.

Typisch Reda en Farah als ze alleen thuis zijn. Een kleine glimlach sierde mijn glimlach tot ik me besefte dat ze vaak alleen thuis waren. Terwijl ik als een tering sukkel in de gevangenis zat!

Mijn hoofd stond op ontploffen, teveel problemen aan mijn hoofd. Het gevoel dat je op elke moment kunt flauwvallen?

Het voelt alsof al het overgebleven energie in mij verdwenen was, en ik iedere moment zou kunnen instorten.

Zuchtend liep ik naar boven met mijn tas en gooide het in mijn kamer. Niks was veranderd, zelfs mijn schoolboeken zaten nog steeds op precies dezelfde plek als waar ik ze gelaten had.

Ik opende mijn raam en liep naar mijn kast. Snel pakte ik een short en liep naar de badkamer.

Na een snelle douche, trok ik mijn short aan en trok ook gelijk een witte Adidas broek aan. Met moeite lukte het om mijn haar te kammen, en zette ik het vast in een staartje. Snel poetste ik mijn tanden

Na 2 jaar zal ik mijn gezin eindelijk weer eens zien, alsof het niet erger kon zal ik ze zien in het ziekenhuis. Wie had dat gedacht?

Na mijn mond te hebben gespoeld trok ik een marineblauwe polo shirt aan en rende gelijk naar beneden.

Uit de keuken haalde ik een blikje RedBull en mijn schoenen aandoen tot ik besefte dat mijn scooter sleutel nog boven in mijn kamer lag.

Gelijk nam ik weer een sprintje naar boven, trok ook gelijk witte sokken aan en pakte mijn sleutel, nog snel pakte ik wat geld die altijd verborgen zat in mijn nektasje, maar die liet ik voor vandaag in mijn kamer, en stopte het geld in mijn zak. Beneden trok ik mijn witte Nikes aan en zette mijn Cartier zonnebril op.

"Bismillah" fluisterde ik zachtjes en liep naar de tuin om mijn scooter te pakken.