06:23
Zaman ile zıtlaşarak büyümeyen ruhum , istenenden hızlı gelişen düşüncelerim.
16:45
Sınırlanan ilerleyişlerim hiç bir zaman engelleri görmedi ve nihayetinde başarıya ulaştı. Kısılan sesim , ağrıyan başım , kızaran gözlerim günün sonunda yatağıma girdiğimde hissettiğim özlem duygusu ile yok olmaya başladığında anladığım üzere aşk furyasına bodoslama " merhaba " diyecektim.
00:00
Aşılan problemlerin neticesini görebilmek hayata dair biriktirdiğim güzel şeyleri çoğaltıyor ve asla eksilmelerine izin vermiyordu. Karamsarlığımı terk ettiğim anlar öylesine farklı hissediyordum ki hatıralarım dahi halen gülüşlerime eşlik ediyorlar.
02:33
Zamanında umarsız ve düşüncesiz varsayıldığımı ince fikirlerime eşlik edildikten sonraki izah kısmında öğrenmiş olmam bir miktar kırgınlığıma ekleme olsa dahi 16 yaşında kocaman bir kız olmuş(!) ve artık kırılmalar ile üzülme ve korkularımla yaşayamazdım.
04:00
Belli bir zorlanma sonucunda getirdiğim düzene kendimden çok ailem ve çevremin alışma süresi baya meşakkatli geçmiş olsa da elde ettiğim huzuru hiç bir şeye değişmem.
Ne kurgulanmış bir hikaye ne kafa patlatılmış şiir mısraları ne de başka başka mevzular içermeyen ve tam olarak isim veremediğim tuhaf bölümlerimi algılayamamış olan bir ben değilim diye düşünüyorum?
Ama bu yazmayı bırakıp şimdiye kadar ki kısımları değiştireceğim anlamına gelmiyor. İlk yayım ne ise o halde kalmasına karar verdiğimi de arz ederim.
YOU ARE READING
Önce Sen Vurdun
SpiritualHayatım da daimi olarak eksik olan asıl şeyleri kendi kadrajımdan belirleyip, bozulmuş psikolojim ve olaylara bakış açımın gelişim sürecini yine kendi çapımda anlatabilitemi test için yazıyorum. Yazıyorum çünkü nefessizliğimi dindiriyor. Yazıyorum...
