ခ်င္း၀မ္ နဲ႕ ခ်င္းယြင္တုိ႕အိမ္မွာ ရက္အတန္ငယ္ႀကာေတာ့ ရင္းႏွီးလာႀကသည္။ ေအာ္ခန္း က သူ႕ကို သခင္ေလး ေအာ္ခန္းလို႕ မေခၚဖုိ႕ေျပာေပမယ့္ ေခၚေနတာႀကာေတာ့ စြဲေနျပီဆုိျပီး ခ်င္း၀မ္ ကေတာ့ သခင္ေလး ေအာ္ခန္းလို႕သာဆက္ေခၚခဲ့သည္။ ခ်င္းယြင္ က ေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ ေအာ္ခန္းကို ဟုိလူ ခင္ဗ်ား စတဲ့နာမ္စားေပါင္းစံုနဲ႕။ အစကေလာက္ အျမင္မႀကည္ေတာ့တာမ်ိဴး မဟုတ္ေပမယ့္ ႀကည္လာတယ္လည္း မဟုတ္။ ဒါကို ေအာ္ခနး္က ဘာလို႕ဆက္ေနျပီး ေဒါသထြက္ေအာင္စေနတတ္မွန္း ေရွာင္ဖူ လည္း မသိေတာ့။ သူ႕ သခင္ေလး စိတ္က တစ္ခါ တစ္ခါ မွန္းရခက္သည္ေလ..။ခုလည္း ႀကည့္ဦး..ခ်င္းယြင္ ေဆးျမစ္ခူးတာကို လိုက္သြားမလို႕တဲ့။ လာ၇င္းကိစၥလည္း မွတ္မိေသးရဲ႕လားမသိေတာ့ပါ။
“မလုိက္ခဲ့နဲ႕လို႕ေျပာတာကို..”
“မင္းတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္မွာေပါ့. ခ်င္း၀မ္ ကလည္းေစာင့္ေရွာက္ေပးပါဦးလို႕ေသခ်ာမွာလုိက္တာ ကိုး.”
ေတာင္တက္ေနရင္းနဲ႕မွ ခ်င္းယြင္ မ်က္ႏွာမဲ့မိသည္။ မမ နဲ႕ အဆင္ေျပေအာင္ သူ႕ကို လိုက္ကပ္ေနတာ မသိရင္ခက္မည္။ ရုပ္ေလးကမႈန္ေနေအာင္ေခ်ာေပမယ့္ ဘယ္ကလာလို႕လာမွန္းေသခ်ာလည္းမသိရတဲ့လူနဲ႕ မမ ကိုေတာ့ သေဘာမတူႏိုင္ပါ။
“ဒီလမ္းေတြက ကြ်န္ေတာ္သြားေနက်ပါ…စာသင္သြားစရာမလုိတုိင္း လာေနက်..ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ခင္ဗ်ားသာဂရုစိုက္!!! မုိးရြာထားေတာ့ ေခ်ာ္ေနတယ္။”
တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ေရွ႕ကေန သြားေနတာကုိ ေအာ္ခန္းက ပလို္င္းေလးေက်ာမွာလြယ္ျပီးလိုက္လာ၏။ ဒီပလိုင္းေတာင္း ေတာင္ သယ္ေပးပါ့မယ္ဆိုျပီး မနည္းယူထားရတာ..သူ႕လို ကို္ယ္ေသးေသးေလးနဲ႕ ဒီပလိုင္းေတာင္းႀကီးနဲ႕ေလ..။
“ဒီတေလာ လူေတြခဏခဏေပ်ာက္ေနတယ္မလား။ အႏၱရာယ္ရွိတာေပါ့.”
“ဟုတ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလးေတြ ဒါေႀကာင့္ မမကုိ ေဆးျမစ္ခူးမထြက္ခိုင္းတာ။ ရဲမက္ေတြက ရွာေနႀကတာပဲ..ေသခ်ာစံုစမ္းမႈေတြမွ မလုပ္တာ လြီလုျမိဳ႕စားကလည္း ဖိဖိစီးစီးကိုင္တြယ္ေနတာမဟုတ္ဘူးေလ။ ေပ်ာက္တဲ့လူေတြက တစ္စတစ္စ သာတုိးလာတာ။ ဟား…. ဒီဘုရင္ရဲ႕လက္ေအာက္မွာ ဒီလိုလူေတြပဲရွိမွာေပါ့”
YOU ARE READING
နှလုံးသားထဲက ဒဏ္ဍာရီ
Historical FictionBoth with Zawgyi & Unicode # ကိုယ့်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင် character လေးတွေပါ။ ကိုယ့် စိတ်ကူးထဲက ဇာတ်လမ်းလေးကို ပုံဖော်ထားတာပါ။ " ချစ်တယ်ဆိုတာထက် မြတ်နိုးရတာပါ -ယွင်." "မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ ခင်ဗျား ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ ပြီးတော့ မုန်းတယ် အစ်ကို ခန်း " #မတော်...
