ဟြမ္မင္ နန္းေတာ္
ကုိယ္ရံေတာ္က ႀကိဳတင္အေႀကာင္းႀကားထားျပီးျပီမုိ႕ စာႀကည့္ေဆာင္ထဲ တန္းတန္းမတ္မတ္ပဲ ၀င္လာခဲ့လိုက္သည္။
“ဂါရ၀ ျပဳပါတယ္ ခမည္းေတာ္.သားေတာ္ေရာက္ပါျပီ”
“ေအး…ခမည္းေတာ္ ေခၚလိုက္ရတာအေႀကာင္းရွိတယ္ သားေတာ္..”
မငး္ႀကီး ကႀကည့္လက္စ စာခြ်န္ေတြကို ပိတ္လုိက္ျပီး မ်က္စိေရွ႕က မင္းသားမင္ထုိက္ ကို အာရံုစိုက္လိုက္သည္။အရင္ဆံုး ထိုင္ခံုမွာထုိ္င္ေစလိုက္ျပီးမွ…
“သားေတာ္ လြီလုကိုသြားရလိမ့္မယ္..အဲ့မွာ လူေပ်ာက္တဲ့ကိစၥေတြဆက္တုိက္ျဖစ္ေနျပီး ခုထိ မစံုစမ္းႏိုင္ေသးဘူးျဖစ္ေနတယ္.။အဲ့ဒါကို သားေတာ္ တာ၀န္ယူပါ။”
“အမိန္႕ေတာ္အတိုင္းပါ။ ဒါေပမယ့္ သားေတာ္ တစ္ခုသိခ်င္တာ.အဲ့ကိစၥသက္သက္အတြက္ ခမည္းေတာ္ ေစလႊတ္တယ္လုိ႕မထင္မိပါဘူး။”
မင္းႀကီး က မင္ထုိက္ကို ျပံဳးျပီးႀကည့္လာသည္။ တကယ္ပဲ မင္ထိုက္ က သူ႕စိတ္ကုိေကာင္းေကာင္းနားလည္ႏိုင္သည္ပဲ။
“အင္း အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥကလည္း သက္သက္ရွိတယ္။ မႀကာခင္လည္း ဦးရီးေတာ္ (၄) ရဲ႕ ႏွစ္ပတ္လည္ကန္ေတာ့ပြဲလည္း၇ွိေသးတယ္ေနာ္..”
ေျပာရင္းနဲ႕ မင္းႀကီး မ်က္ႏွာက ညွိဳးႏြမး္သြားရသည္။အခ်စ္ဆံုးညီေလး……ေသြးသားရင္းခ်ာက လူယံုသတ္လို႕ေသခဲ့တာ။ မင္းႀကီး၏ ေဆြးတစ္လွည္ ့ ေဒါသတစ္လွည့္မ်က္ႏွာေႀကာင့္ မင္ထုိက္ စကားလြႊဲဖုိ႕ျပင္လိုက္သည္။
“ဒါဆို သားေတာ္ မနက္ေစာေစာပဲ ထြက္ခြာလိုက္ပ့ါမယ္ ခမည္းေတာ္”
“ေလွ်ာက္တင္ပါတယ္ မင္းႀကီး..ဦးရီးေတာ္ေက်ာက္ ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းေနပါတယ္။”
“၀င္ခုိင္းလိုက္..။ သားေတာ္ ျပင္ဆင္စရာရွိတာသြားျပင္ဆင္ေတာ့”
မင္ထုိက္ ႏႈတ္ဆက္ဂါရ၀ျပဳျပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ဦးရီးေတာ္ေက်ာက္ နဲ႕အဆံုမွာ သူက ဂါရ၀ ျပဳလာ၏။
“မင္းသားကို ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္.”
“ေကာင္းေသာေန႕ပါ ဦးရီးေတာ္ ၀င္သြားလုိက္ပါဦး”
YOU ARE READING
နှလုံးသားထဲက ဒဏ္ဍာရီ
Historical FictionBoth with Zawgyi & Unicode # ကိုယ့်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင် character လေးတွေပါ။ ကိုယ့် စိတ်ကူးထဲက ဇာတ်လမ်းလေးကို ပုံဖော်ထားတာပါ။ " ချစ်တယ်ဆိုတာထက် မြတ်နိုးရတာပါ -ယွင်." "မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ ခင်ဗျား ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ ပြီးတော့ မုန်းတယ် အစ်ကို ခန်း " #မတော်...
