Sorti

2 Ağustos 2018

Boğazım hâlâ ağrıyor. Göğsüm de... Bir haftaya geçer demişlerdi ama üzerinden iki hafta geçmesine rağmen ağrı olduğu yerde duruyor.

Midemi yıkamak için soktukları hortum canımı çok acıtmıştı, sana anlatmıştım. Annem o sırada çok hareket ettiğim için yemek borumun zedelenmiş olabileceğini söyledi. Hani yaralar zamanla iyileşirdi? Zaman hiçbir şeyi iyileştirmiyor. Herkes yalancı!

Karaciğerimdeki hasarda ise durum aynı. Ben zaten canım çok acıdığı için ölmek istemiştim. Şimdi hem duygularım hem bedenim ağrıyor. Dayanamıyorum.

İnsanın annesinin hemşire olması hem iyi hem kötü bir şey. İyi yanı şu ki, sürekli doktora gitmeniz gerekmiyor, o da bazı şeyleri bildiği için size yardımcı olabiliyor. Kötü tarafı ise hayatınızı nasıl kurtaracağını biliyor. Oysa ben kurtarılmak için değil ölmek için ilaçları içmiştim.

O gün annem beni kusturmasaydı şimdi ölmüş olacaktım. Artık her gece benimle uyuyor ve yanımdan hiç ayrılmıyor. Beni sevdiğini biliyordum ama şimdi bu sevginin onu nasıl yorduğunu da görüyorum. Ben de yorgunum... Sanırım yorgunluk ailemizin genlerinden geliyor.

Hastaneye babam da gelmişti. Benimle hiç konuşmamış, sadece sarılmıştı. Onu ilk defa gerçekten ağlarken gördüm. Ama çok yorgun olduğum için yardımcı olamadım. Ölmek bu kadar yorucu bir şey olmamalıydı.

Yarın yine psikiyatra gideceğiz. Bizi babam götürecek. Yeniden aile olmadık ama her gün evimize geliyor.

Bugün kapının önünde konuşurlarken duydum. Yine Serdar'ı suçluyordu. Babam gidiyor, geliyor ama hiç değişmiyor. Serdar burada bile değil, hep kendini savunamadığı zamanlarda suçlanıyor.

Yine başarısız oldum ve bundan yine sevdiğim insanlar etkilendi. Kendimden nefret ediyorum. Annemi üzdüğüm, Serdar'ı sıktığım ve babamı sinirlendirdiğim için.

Bu duygu artık gitsin istiyorum. Başladığım yere döndüm ve bundan hiç ama hiç mutlu değilim.

Biraz iyileşince yine deneyeceğim ve bu defa kimse bana karışamayacak. Beceriksiz değilim ben! Başaracağım.

(Sortizm...)