Keyifli okumalar :-)
Ben daha ilk doğduğumda hayat bana yaşamın zorluğunu yüzüme haykırmıştı. Daha doğar doğmaz bir teknenin içine bırakılmışım. Sağolsun teknenin sahibi Salih babam ve Latife annem beni bulmuş ve bana sahip çıkmışlar. İlk zamanlar Salih babam beni istemeyip çocuk yuvasına bırakmak istese de Latife annem karşı çıkmış. Kader işte çok istemelerine rağmen çocuk sahibi olamamışlar. Bu yüzden Latife annem beni Allah'tan gelen bir mucize olarak görmüş ve beni öz evladı gibi büyütmüşlerdi.
Çocukken açıkçası pek umrumda değildi. Çünkü bana öyle güzel sahip çıkmışlardı ki üvey olduğumu hiç bir zaman hissetmedim. Ancak büyüdükçe içimde bir boşluk olduğunu farkettim ve tabi ki koca bir merak. Mesela ben kimdim? Neden o gün teknede öylece bırakıldım? Annem ve babam kim ? Bir abim, ablam, ya da kardeşim var mıydı? Varsa şu an nerdeler, ne haldeler? Kafamda bir yığın soru... Latife anneme bir kaç defa sormaya kalkmıştım. Ancak Salih babamın ani kalp krizi sebebi vefatı üzerine Latife annem daha bir hassaslaşmıştı. Haklıydı da. Şu koca dünyada bir başımıza kalmştık. Haliyle de beni de kaybetmekten korkuyordu.
Peki ben şimdi napmalıyım? Gündüzleri pek aklıma gelmese de geceleri başımı her yastığıma koyuşumda aklımdaki sorularla başbaşa kalıyorum. Her ne kadar Latife annem benim öz annem gibi olsada bu gerçek içimde ki merakı engellemiyordu. Bu yaşıma kadar hep bekledim durdum. Hatta çocukken bile belki bir umut hep Salih babamn teknesine giderdim. Belki geri gelirler ya da ne bileyim belki pişman olmuşlardır. Oysa yıllar ilerledikçe bu bekleyişimin ne kadar boş olduğunu anladım. Sonuçta üzerinden yirmi iki yıl geçmişti. Bulmak isteyen zaten çoktan bulurdu. Bu saatten sonra madem onlar beni bulmuyor, o zaman ben onları aramaya koyulurum!
..............
Merhaba bu benim ilk hikayem...
İlk bölüm biraz kısa olmuş olabilir. Sebebi Hicran adlı karakterimizin hayatı hakkında kısa bir tanıtım yapmak istedim. Asıl olaylar ilerleyen bölümlerde olacaktır.
Diğer bölümde görüşmek dileğiyle mutlu kalın :-)
