KING RETURN TO HIS OWN~HOBBIT~

Walka z goblinami

Cała kompania zleciała w dół, spadając do czegoś w rodzaju klatki.
Laise miał szczęście bo wylądowała na samym szczycie, nie zgnieciona przez resztę krasnoludów.
Już po sekundzie dopadły do nich gobliny szarpiąc ich i bijąc.
Zaciągnęły kompanię przed tron króla.
Miasto goblinów było wręcz gigantyczne, choć w porównaniu z Rivendell prezentowało się marnie.
Król goblinów też nie przypominał Elronda. Był wielki i obleśny.

Kompania stanęła przed nim ztłoczona. Właśnie wtedy zakończył swoją piosenkę, od której bolały uszy.
-Wpada w ucho, prawda?-spytał-To moja własna kompozycja.
-To jakaś abuminacja-krzyknął Balin.
Już po chwili zostali pozbawieni wszelkiej broni.
-Kto śmiał wkroczyć do mojego królestwa, uzbrojony po zęby? Szpiedzy, złodzieje, mordercy?
-Krasnoludy, wasza występność-powiedział jeden z jego poddanych.
-Krasnoludy?
-Były we frontowym przedsionku.
-Nie stójcie tak-przeszukać ich-warknął Wielki Goblin.
-To sprzymierzeńcy elfów-powiedział sługus, gdy obejrzał świecznicz zabrany z Rivendell.
-Zrobiono w Rivendell. Druga era. Bez wartości-król wyrzucił przedmiot w przepaść- Co tu robicie?
Thorin już chciał się odezwać, ale Oin wyszedł do przodu.
-Ja powiem.
-Tylko prawdę-ostrzegł.
-Mów głośniej, twoi chłopcy zdeptali mi trąbkę-powiedział Oin, pokazując przedmiot.
-Zaraz zdepczę coś więcej-ryknął goblin wściekły.
-To ze mną powinieneś rozmawiać-wtrącił Bofur- Szliśmy sobie drogą...ścieżką...a właściwie szlakiem. W każdym razie szliśmy ni drogą ni ścieżką ni szlakiem, a potem przestaliśmy...
-Zrobił się problem, bo we wtorek mieliśmy być w Dunlandzie u krewnych-przejął pałeczkę Dori.
-Ze strony mojej matki...
-CISZA!-ryknął Wielki Goblin- Nie chcą mówić, będą cienko śpiewać. Dajcie miażdżarkę i łamacz kości.
Najpierw panienka!-uśmiechnął się, wskazując na Laise.
-Sam jesteś panienka!-odgryzła się bezczelnie.
-Zaczekaj-odezwał się Thorin i podszedł do goblina.
-Coś takiego? Któż to? Thorin, syn Thraina, syna Throra-Król pod Górą-parsknął, udając ukłon- Byłbym zapomniał! Góry już nie masz i nie jesteś królem, co czyni cię nikim...
Laise wyrwała się do przodu i gdyby nie Thorin zaatakowałaby króla goblinów.
-Och, odważna panna. Tylko, że odwaga to łagodne określenie głupoty-stwierdził, patrząc na dziewczynę.
Wujek znowu musiał ją przytrzymać, żeby nie podbiegła do kreatury.
-Powtórz to, a nic mnie nie powstrzyma-zagroziła, zaciskając pięści.
Goblin zaśmiał się szyderczo.
-Wracając do tematu. Znam kogoś, kto wiele oddałby za twoją głowę...samą głowę, bez reszty. Może wiesz o kim mówię, o twoim dawnym wrogu- Białym Orku na grzbiecie Białego Warga- Thorin spojrzał na niego spod byka.
-Azog Plugawy został pokonany-syknął- Zginął na polu walki wiele lat temu.
-Sądzisz, że jego plugawe dni przeminęły? Przekaż mu wiadomość, że mam tu coś dla niego-zwrócił się do jednego z poddanych.

Gobliny znowu zaczęły śpiewać, a gdy zobaczyły miecz Thorina zaczęły ich bić. Kompania zaczęła się bić, gdy nagle w oddali błysnęło światło i zobaczyli Gandalfa. Błysk oślepił gobliny.
-Podnieście broń!-krzyknął czarodziej, a drużyna podniosła się z ziemi.
Laise złapała swój miecz, sztylety oraz łuk ze strzałami.
Kopnęła kilka goblinów i pobiegła za resztą krasnoludów.

-Już blisko!-krzyknął Thorin i popędził drużynę.
Po przebiegnięciu kilku metrów uciekli z lochów goblinów i wybieli do lasu. W biegu Gandalf zaczął liczyć krasnoludy i po chwili krzyknął:
-Gdzie jest Bilbo? Gdzie jest nasz hobbit?
Laise zatrzymała się gwałtownie przez co zderzyła się z Kilim.
-Myślałem, że jest z Dorim.
-Nie zwalaj na mnie!
-Kiedy go widzieliście?-spytał Gandalf.
-Wyślizgnął mi się jak nas dorwali.
-Jak to się stało?!
-Powiem ci-Thorin podszedł do czarodzieja-Pan Baggins wykorzystał pierwszą okazję i uciekł. Od początku chciał wrócić do miękkiego łóżka i ciepłej chatki. Jest już daleko...
-Rozmawiałam z nim!-krzyknęła Laise-On taki nie jest!
Thorin zmierzył ją wzrokiem i odparł:
-Od początku w niego wierzyłaś! To-był-błąd!-podszedł do siostrzenicy i dobitnie powiedział trzy ostatnie słowa.

-Nieprawda!-usłyszeli głos Bilba i odwrócili się w tamtą stronę.
-Jeszcze nigdy czyiś widok mnie tak nie ucieszył-zaśmiał się Gandalf.
-Myśleliśmy, że nie wrócisz-odezwał się Kili-Jak wymknąłeś się goblinom?
Bilbo sięgnął do kieszeni, co nie umknęło uwadze Laise.
-Czy to teraz ważne?-spytał Gandalf, ale brunetka była pewna, że też to zauważył-Wrócił.
-Ważne-powiedział Thorin-Chcę wiedzieć-czemu wróciłeś?
-Wiem, że od początku we mnie wątpiłeś. Masz rację, często myślę o Bag End. Brak mi moich książek, fotela, ogrodu. Tam jest moje miejsce, mój dom. I dlatego wróciłem, bo wy nie macie domu. Ktoś wam go zabrał, a ja pomogę go wam odzyskać.
Thorin spuścił głowę, a Laise podłapała spojrzenie hobbita i mrugnęła jednym okiem. Wymienili uśmiechy.
Cała kompania patrzyła na Bilba ze wzruszeniem. Wszyscy wiedzieli co oznacza stracić coś ważnego.
Jednak jak zwykle musieli zjawić się orkowie...