#4 Hunting the Wolf

37 12 18
                                    

Σηκώθηκε από το κρεβάτι. Άλλο ένα άγρυπνο βράδυ. Εξι στη σειρά, σκεφτηκε. Κάποια στιγμή θα ερχόταν που η κούραση του θα έβγαινε στην επιφάνεια, και τότε θα ήταν αναγκασμένος να παραδωθει στον ύπνο και στους εφιάλτες και στον εαυτό του.

Μισούσε την ιδέα ότι ήταν εβαλλωτος σε κατι. Και τις τελευταίες μέρες αυτή η αίσθηση ήταν καλά καρφωμένη στο στήθος του.

Φόρεσε το μαύρο του φούτερ, πήρε τα μαύρα του γυαλιά.
Της είχε δώσει χρόνο, είχε την περιέργεια να δει τι είχε ανακαλύψει. Όμως τα χρονικά περιθώρια στενευαν. Δεν μπορούσε να μείνει για πάντα κρυμμένος...

💎

Είχα αργήσει... Ξανά. Τα πόδια μου χτυπούσαν ενάντια στα κούφια πλακάκια του διαδρόμου. Δεν θυμόμουν καν τι μάθημα είχα την πρώτη ώρα, το μυαλό μου δεν ήταν στη θέση του.

Σταμάτησα μπροστά από τη σιδερένια πόρτα δίπλα από τη σκάλα. «Εργαστήριο πληροφορικής» έγραφε η ταμπέλα κολλημένη στον τοίχο.

"Τέλεια..." Ξεφυσηξα απογοητευμένη. Αυτό ήταν το τελευταίο μέρος που θα ήθελα να είμαι.

Όταν μπήκα μέσα στην αίθουσα η γνώριμη μυρωδιά της υγρασίας πλημμύρισε τα ρουθούνια μου. Έψαξα τη θέση μου ανάμεσα στα προσηλωμένα πρόσωπα των συμμαθητών μου. Όλοι ήταν ασυνήθιστα σιωπηλοί, η ματιά τους δεν ξεκολλούσε από τη φωτεινη οθόνη του υπολογιστή.

Ουτε ο κ Άντριου σήκωσε τα βλέμμα του για να με αντικρύσει μόλις πέρασα τη σιδερένια πόρτα. Ξεροκαταπια. Η ίδια άποψη παράνοιας επικρατούσε στον αέρα.

Αντέγραψα τις κινήσεις του αγοριού που καθόταν δίπλα μου. Είχε ανοίξει ένα κενό έγγραφο στον word και αντέγραφε το κείμενο από την κόλα Α4 που υπήρχε μπροστά του. Πλησίασα την έδρα του καθηγητή. "Συγγνώμη, θα μπορούσα να έχω ένα κείμενο;" ρώτησα δείχνοντας αποαφασιστικα τη στοίβα με τα χαρτιά μπροστά μου. Ο κ Άντριου δεν σαλεψε. Τον κοίταξα μπερδεμένη...

"Ε-ενταξει, μην ασχολείστε, θα το πάρω μόνη μου." Διάλεξα ένα χαρτί και κάθισα πίσω στη θέση μου. Έκπληκτη παρατήρησα πως το κείμενο ήταν ένα απόσπασμα από παιδικό βιβλίο. Αγνόησα το περιεχόμενο και ξεκίνησα να γράφω όταν ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι. Σαν μικρά ρομποτακια όλοι στην αίθουσα τεντωθηκαν και άρχισαν να κατευθεινονται προς την έξοδο. Εγώ ακολούθησα από περιέργεια.

The Black SheepWhere stories live. Discover now