ℍ𝕦𝕘 𝕞𝕖

~Κεφάλαιο 14~

Άνοιξα τα ματια μου και κοίταξα τριγύρω. Όλα γύρω μου ήταν λευκά. "Βρίσκομαι στο νοσοκομείο" σκέφτηκα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ο Yoongi. Με το που με είδε έτρεξε κατευθείαν προς το μέρος μου. Κάθισε στην καρέκλα, μου έπιασε το χερι και με ρώτησε γεμάτος ανησυχία:

Yoongi:Αγαπη μου πως νοιώθεις?

Taeri:Που την έχουν την μαμα μου? Είναι σε αυτο το νοσοκομείο?

Δεν μου απάντησε. Απλώς κατέβασε το κεφάλι του κάτω. Σηκώθηκα κατευθείαν απο το κρεβάτι μου και έφυγα τρέχοντας απο το δωμάτιο. Άρχισα να τρέχω με όλη μου την δύναμη προσπαθώντας να βρω το νεκροτομείο. Απο πισω μου άκουγα τον Yoongi να μου φωνάζει να σταματήσω. Εννοείται πως δεν το έκανα. Ήθελα να πω ενα τελευταίο αντίο στην πολυαγαπημένη μου μαμα. Αφου έψαξα ολο το νοσοκομείο δεν το βρήκα. Πλησίασα μια νοσοκόμα και την ρώτησα:

Taeri:Που ειναι το νεκροτομείο?

Νοσοκόμα:Με το που βγείτε απο το νοσοκομείο θα δείτε ενα μικρό κτίριο που απ'εξω γράφει νεκροτομείο

Την ευχαρίστησα και βγήκα τρέχοντας από το νοσοκομείο. Έφτασα στο νεκροτομείο και στάθηκα εξω απο την πορτα. Έπιασα το παγωμένο χερούλι της πόρτας. Πήρα μια βαθια ανασα και εκει που ημουν έτοιμη να ανοίξω την πορτα ενα χερι απομάκρυνε το δικο μου απο το χερούλι της πόρτας και με εχωσε στην αγκαλιά του. Αμεσως κατάλαβα πως ηταν ο Yoongi. Η καρδιά του χτυπούσε πολυ δυνατά και έπαιρνε βαθιές ανασες.

Taeri:Yoongi σε παρακαλώ άσε να μπω μέσα

Yoongi:Καλύτερα οχι αγάπη μου

Ακούσαμε την πορτα να ανοίγει και να κλείνει και αμέσως σπάσαμε την αγκαλιά και γυρίσαμε να δούμε ποιος είναι. Ηταν ο Junghyun. Τον πλησίασα και του ειπα:

Taeri:Παμε να δούμε την μαμα μου σε παρακαλώ

Junghyun:Καλύτερα οχι. Θα την δεις αυριο στην κηδεία

Πήγε να φύγει αλλα του έπιασα το χερι και τον σταμάτησα. Ξεφυσιξε και μου ειπε:

Junghyun:Θα την δεις αυ-

Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει αυτο που έλεγε γιατί τον διέκοψα.

Taeri:Σε παρακαλώ

Του ειπα και ενα δάκρυ κύλισε στο μαγουλο μου.

Junghyun:Καλα

Απομάκρυνε το χερι του απο το δικό μου και μπήκε πρώτος στο νεκροτομείο. Με πλησίασε ο Yoongi μου έπιασε και μπήκαμε μέσα. Προχωρήσαμε στον διάδρομο μέχρι που φτάσαμε εξω απο ενα δωμάτιο. Ο Junghyun άνοιξε την πορτα και μπήκε παλι πρώτος μέσα. Έπειτα μπηκα εγω και ο Yoongi. Μέσα δωμάτιο υπήρχε μια νοσοκόμα.

Νοσοκόμα:Κύριε Junghyun ήρθατε ξανα?

Junghyun:Ναι και αυτή τη φορα έφερα και την κόρη της. Θελει να τη δει

Η νοσοκόμα άνοιξε το κουτί που βάζουν τους νεκρούς (δεν ξερω πως αλλιώς να το περιγράψω) και έβγαλε την μαμα μου. Ενα λευκο σεντόνι κάλυπτε το άψυχο πλέον σώμα της. Το αφαίρεσε και την εμφάνιση του εκανε ενα κατάλευκο νεκρό σωμα. Το σωμα της μητέρας μου. Με δάκρια πλέον στα ματια την πλησίασα. Με το ενα μου χερι έπιασα το χερι της και με το ενα μου χερι χάιδευα τα μαλλιά της.

Taeri:Γιατί μανούλα μου? Γιατί? Γιατί με άφησες μονη μου? Γιατί έφυγες τόσο νωρίς? Τι θα κάνω τώρα εγω χωρίς εσένα? Πως θα ζήσω χωρίς τις αγκαλιές σου τα φιλιά σου το ζεστό σου χαμόγελο? Πες μου πως? Ήθελα να σου πω τόσα πολλά αλλα τώρα είναι αργά. Μαμα μου σ'αγαπάω πολυ και ας έκανες λάθη. Ελπίζω τουλάχιστον να περνάς καλύτερα εκεί ψηλά. Σ'αγαπάω πολυ

Κάλυψα την μαμα μου με το σεντόνι και πηγα προς τον Junghyun και τον Yoongi. Ο Yoongi έκλαιγε και αυτος ενω ο Junghyun οχι. Ο Yoongi με έπιασε απο το χερι και φύγαμε όλοι μαζι απο το νεκροτομείο. Πηγαμε στο αμαξι και μπήκαμε μεσα. Στον δρόμο για το σπίτι δεν μιλούσε κάνεις. Εξάλλου δεν υπήρχε κατι που μπορούσαμε να συζητήσουμε. Μετα απο αρκετή ώρα φτάσαμε στο σπίτι. Κατεβήκαμε απο το αμάξι ανοίξαμε την αυλόπορτα και κατευθυνθήκαμε προς την εξώπορτα. Την άνοιξε ο Junghyun με τα κλειδιά του και μπήκαμε μέσα.

Taeri:Εγω παω για υπνο μην με ξυπνήσετε μέχρι αύριο

Ανέβηκα βαριεστημένα της σκάλες και πηγα στο δωμάτιο μου. Έβαλα τις πιτζάμες μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Μέσα σε λίγα λεπτά όλα σκοτείνιασαν.