Εκείνο το βράδυ έβρεχε κρύσταλλα! 🖤

1

J- Μικρή έλα να κάτσουμε εδώ σε πέντε έρχεται το λεωφορείο.
Σ- James σαγαπαω.
J- έχεις πιει πολύ
Σ- μην γίνεσαι μαλακας.
J- δεν γίνομαι. Λες βλακειες δεν γίνεται να μαγαπας
Σ- γίνεται.
J- τι αγαπάς σε εμένα τότε?
Σ- τα πάντα. Την φωνή σου το γέλιο σου τον τρόπο που με κοιτάς. Τα μάτια σου τα χείλη σου όταν προφέρουν το όνομα μου τα χέρια σου γύρο μου το άρωμα σου. Το κολιέ που μου έκανες δώρο.
J- μάλιστα.  Κοίτα βρέχει.
Σ- οοο έλα να χορεψουμε.
J- δεν υπάρχει περίπτωση.
Σηκώθηκε από δίπλα μου και άρχισε νά χορεύει στην βροχή. Τα ρούχα της είχαν κολλήσει πάνω στο ζεστό της δέρμα.
J- έλα εδώ θα κρυωσεις.
Σ- άσε με. Θέλω να νιώσω ζωντανή.
Την έβλεπα να κάνει διαφορες στροφές. Σε κάποια φάση το κολιέ της έφυγε από τον λαιμό και βρέθηκε στον δρόμο. Μικρά κρύσταλλα σκορπιστικαν παντού και η βροχή τα έδιωχνε μακριά.
Σ- JAMES
Φώναζε έπεσε κάτω και προσπαθούσε να τα μαζέψει. Φώτα κάλυψαν το σκοτάδι και χωρίς να το καταλάβω το λεωφορείο είχε πέσει πάνω της.
*****************************************
Τα κρύσταλλα είχαν γεμίσει με αίμα και εκείνη πεσμένη στον κρύο δρόμο με  το χέρι της να κρατάει σφιχτά όσα πρόλαβε να μαζέψει. Γονατισα δίπλα της και φώναζα. Τίποτα καμία απάντηση. Σειρηνες κατεκλεισαν τις ασκοπες φωνές μου. Νοσοκομοι την έβαλαν μέσα στο ασθενοφόρο και μια μάσκα οξυγόνου τοποθετηθείκε στο πρόσωπο της.
Ν- κύριε θα έρθετε?
Έκανα ένα γνεψιμο με το κεφάλι μου και μπήκα μέσα. Η φωνή μου δεν έβγαινε. Αυτή η καταραμένη νύχτα φταίει. Πριν λίγα λεπτά χορευε και γελουσε και τώρα είναι έτσι και εγώ  δεν μπορώ να κάνω τίποτα...

Αυτο ήταν το πρώτο κεφάλαιο. Μικρό το ξέρω αλλά η συνέχεια πιστεύω θα σας αρέσει περισσότερο. Φιλάκιααα. Μπορεί να ανεβάσω σε λίγο ξανά η αύριο. ❤️❤️❤️
   *Μην ξεχνάτε αστεράκι αν σας αρέσει*