Annesi doktor randevusunun dönüşünde paradan yakınıyordu. Her zamanki gibi.
"Dünyanın parasını veriyoruz oraya ve bir de adamı tersliyorsun sen! Sana yanlış bir şey önerse haberimiz bile olmaz. Kendine gel. Anladın mı? Kendine gel!"
Sadece kafasını salladı ve bunları dinlemedi bile.
"En yakın zamanda, kendime bir iş bulacağım."
Annesi tekrardan konuyu paraya getirince midesi bulandı fakat umursamadan odasına çıktı.
Benim kararlarım, benim acım, benim hayatım, diye düşündü. Çocukça bir bencillik.
