Uyanıyorsun.
Henüz uyanmadığımı düşünerek yanağımı okşayarak
çeneme bir buse konduruyorsun.
Halbuki ben uyanıktım.
Hiç uyumamış, güneş doğana kadar o güzel yüzünü izlemiştim. Uyurken ne güzeldin öyle. Gördüğün rüya olmayı diledim.
Uyumamıştım.
Gittiğimde, unutmamak için yüzünü ezberlemiştim.
Dudağının sağ tarafındaki ve sağ kulağının oradaki küçük benleri öpmüştüm her saniye usulca.
Vaktim daralıyor, sevgilim. Ölüm, evimizin sokağına ulaştı.
YOU ARE READING
─ 298『Bir Sanat Galerisi Ama Melodisi Ölüm Kokulu°Kihyuk✅』
Fanfiction"Karanlıktan korkutuğunu bildiğim için sana güneşi, ayı, ve yıldızları bıraktım; sevgilim. Olur da ay ışığı girmeyen evimizde, karanlıkta kalırsan diye bir de fener bıraktım. Artık karanlıktan korkma, olur mu?' " [Tamamlandı]
