'Şu an gerçekleştirmek istediğin en büyük dileğin ne, sevgilim?' diyorsun yıldızların altında uzanırken.
'Vaktimi uzatmak.' diyemiyorum elbette.
Gözlerine bakıyorum.
'Küçük bir kız çocuğunu evlatlık edinmek istiyorum. Hafif tombul ve sevimli. Adını Minseo koymak ve onu yetiştirmek...'
Uzandığın çimlerden doğruluyorsun hızla. 'Ne?!' kelimesi çıkıyor ağzından dehşetle. 'Çocuk evlat edinmek mi?'
Korkarak başımı sallıyorum.
Karşı çıkacağını biliyordum. Zaten sen, bir erkek çocuğunun olmasını isterdin hep.
'Kız çocuğunu unut.' diyorsun sert bir sesle. 'Sırf sen istediğin için bir çocuk evlat edinebiliriz fakat asla bir kız çocuğu olmaz!'
Biliyordum. Hayatında kızlara yer yoktu.
Annen, daha üç aylıkken seni soğuk sulara atıp ölüme terk ettiğinden beri kızlardan uzak durmuştun.
Fakat, özür dilerim sevgilim.
Benim bir annem olduğundan bile haberim yoktu. Bilmiyordum ki.
Ben yalnızca; hayatımı deviren o kazada kaybettiğim küçük kız kardeşimi çok özlüyordum.
Vaktim daralıyor, sevgilim. Ölüm bana saldıracak, çok kızıyor.
YOU ARE READING
─ 298『Bir Sanat Galerisi Ama Melodisi Ölüm Kokulu°Kihyuk✅』
Fanfiction"Karanlıktan korkutuğunu bildiğim için sana güneşi, ayı, ve yıldızları bıraktım; sevgilim. Olur da ay ışığı girmeyen evimizde, karanlıkta kalırsan diye bir de fener bıraktım. Artık karanlıktan korkma, olur mu?' " [Tamamlandı]
