Lie To Me! (Completed.)

Kabanata 30.

Kabanata 30.

Naging matahimik ang mga nag daan linggo namin, na aking pinag papasalamat, hindi ko alam kung tuluyan na bang tumigil si Ethan at ang kanyang tauhan sa pang gugulo sa akin o nag mamanman pa rin sila, pero hindi na katulad ng dati, dahil andito si Richard at ang kanyang mga tauhan.

Ganun pa man di kami nagpapakampante, andun pa rin ang pag iingat.

Napag desisyunan din namin, na wag munang pabalikin nang maynila sila Ella at ang aking anak para sa kanilang seguridad, kaya agad tinawagan ni Ella ang kompanya na papasukan niya para ipaalam ang kanyang situation at kung bakit si siya makakapag simula sa darating na lunes sa kanyang trabaho, buti na Lang naintindihan siya ng kanyang manager at sinabi na kapag maayos na ang lahat, tsaka siya mag report.

"Good morning, Maine." Napatingin ako sa akin likuran sa pag bati sa akin ni Ella na kagigising lamang.

Alas nueve pa lang nang umaga, at nag aayos ako ng almusal namin at amin baon sa trabaho ni Richard.

Umupo siya sa hapag kainan habang humihikab pa.

Agad akong dinala ang akong nilitong sinangag, pritong tuyo at kamatis sa lamesa.

Napatingin siya sa akin. "Tulog pa si Yana?" Tanong niya sa akin.

Bumalik ako sa kusina para kunin ang tinimpla kong kape namin dalawa, pag balik ko staka ako umupo sa kanyang tabi.

"Andun sa Ama niya, pag gising na pag gising Dada na ang bukang bibig, sakto naman palabas kami para paarawan siya, kararating lang ni Richard galing sa pagtakbo." Kwento ko sa kanya habang nag lalagay ng pag kain sa akin pinggan.

Biglang nag liwanag ang kanyang ata at sumilay ang nakakalokong ngiti. "Nag jogging si Richard?" Tanong niya sa akin.

Nalilito akong tumangi sa kanya.

Tumawa siya. "Edi busog kana." Aniya habang tumatawa.

"Huh?" Lutang kong tanong.

Umiling siya habang kumukuwa ng tuyo sa pingan. "Asus, kunwari pa na clueless ka." Pang aasar niya.

Muli ko siyang tignan. "Hindi ko gets ang sinasabi mo Jan, anong busog?"

Uminom siya ng kape bago ako sagutin. "Duh, nag jogging kami, Edi topless si Papa, Richard, nakita mo yung mga pandesal niya sa tyan, parang kumain kana nun ng umagahan at tanghalian." Aniya, sabay tawa.

Halos maibuga ko ang laman ng akin bibig sa kanyang sinabi, naramdaman ko rin ang pamumula ng akin mukha.

Naalala ko tuloy yung nakita ko siya kanina.

"Tulog pa si Dada mo." Sabi ko sa aking anak habang palabas kami ng bahay para paarawan siya. "Mamaya pag gising niya, pupunta dito yun." Dagdag ko pa.

"Da-da..." Patuloy na pag iyak niya.

"Bakit ang aga aga umiiyak ang munchkin ko?" Napatingin ako sa harapan ng narinig ko anh boses ni Richard, munit may sarili atang buhay ang akin mga mata, dahil imbis na sa mukha niya ako tumingin ay dumiretso ito sa kanyang katawan.

Gusto ko man mag salita, pero parang nag bara lahat ng salita na akin sasabihin sa akin lalamunan, pakiramdam ko natuyot na parang dahon ang akin laway dahil sa sobrang hot niya para sa umaga.

Bukod kasi sa kanyang basketball short na kumportable na nakayakap sa kanyang sculpted waist ay wala na siyang saplot pang itaas.

My eyes lingered to his, chiseled chest down to his core, sinundan ng akin mata ang pag tulo ng pawis niya pababa, hanggang maabot nito ang buhok nito mula sa pusod pababa sa v-line.