Asla sorgulanmayan, karşılıksız bir sevgiydi ona verilen. Annemin yüreğinin ortasında devasa bir yerdi kapladığı. Ezilirdim bu yüceliğin altında; düşlerimin arasında yaşamakla yetinirdim ben yalnızca. İçten içe bilirdim gerçeği çünkü.
O mükemmeldi...
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Şarkı: BANKS - GeminiFeed
Küçük bir hatırlatma: Mehtap ve Amas bir zamanlar sevgiliydi, yani birinci hikâyenin başlarında.
[ Bölüm Üç: Zaaf ]
Yanıyordu mum; sıcak bir alev Eda'nın dolgun dudaklarını öne çıkarıyor, göz bebeklerinde oynaşan kıvılcımları belirginleştiriyordu. Ona bakmaktan alıkoyamıyordum kendimi; sarı saçlarının arasında kaybediyordum benliğimi ve güzelliğin tanımıyla karşı karşıya olduğumu idrak ediyordum saniye saniye.
"Eda," dedim. "Sana garip gelecek ancak elektriklerin kesilmesini çok seviyorum."
"Evet, garip," diye itiraf etti, gülümseyerek. "Takip ettiğimiz diziyi kaçırıyoruz şu anda."
"Diziyi sonra da izleriz," diye omuz silktim.
Kaşlarını düşürdü ve bağdaş kurduğu yerde kıpırdandı Eda. "Tekrarları aynı tadı vermiyor," dedi.
"Dinle," diye geçiştirdim onu. "Böylesine sessiz ve loş bir ortamda bulunmak... Zamanı dondurduğumuzu hissettiriyor, sanki yalnızca ikimiz kalmışız gibi koca evrende. Hoş, değil mi?"
Bir yeraltı diyârının prensesleriydik biz; henüz altı yaşında olmama rağmen umarsızca fırlıyordu kalbim göğüs kafesimden, mahrem bir coşkunun tadına varıyordum karanlıkla beraber.
Eda'ya döndüğümde suratını ekşittiğini gördüm; ipeksi saçları alnına dökülmüş, sıkıntıyla dudaklarını kemiriyordu. "Ürkütücü," dedi. "Herkes gibi senin de karanlıktan korkman gerek Ecrin. Karanlığı sevemezsin."
"Ama," diye itiraz ettim ona anında. "Işıklar kapandığında kimsenin ilgisi senin üzerinde olmuyor. Bir nevi kaçış bu; her şeyden, hepsinden."
"Yanlış," diye baskıladı beni Eda. "Sadece karanlıkta can bulan binlerce yaratık sayabilirim sana. Geceleyin merdivenlerin altından çıkan, yatak örtülerini kaldıran ve daha nicesi..."
Bir kahkaha patlatmasıyla yerinden kalkması bir oldu; mumu aldığı gibi salondan fırladı ve üst kata koştu. Birkaç saniyeliğine tereddütte düşsem dahi ben de peşine takıldım; Eda'nın kıkırdayarak merdivenleri çıktığını işittiğimde ise sebepsizce ürperdim ve geriledim.
"Ecrin?" diye seslendi uzaktan. "Ne duruyorsun orada?"
"Aşağı insene," diye hayıflandım. "N'apmaya çalışıyorsun?"
"Gel," diyerek ısrarını sürdürdü. "N'olur!"
"Pekâlâ," diye içimi çektim ve basamakları çıkmaya koyuldum.
