The Gods Five Dragon [Wattys2018]

Chapter 43: a past where it all started

Ronic POV

Nagising ako sa isang kalsada, madilim at ramdam na ramdam poot at lungkot na bumabalot sa lugar na ito.

'I'm inside of Mariss consiousness' sabi ko sa isip ko.

"I must find her!" Bigkas ko.

Nagsimula na akong maglakad-lakad sa paligid na ito.

Puno ito ng magagarang bahay.

Mga bahay na ibang-iba ang disenyo kesa sa mga bahay at gusali sa Lux Kingdome.

Pero may parte sa aking sarili na parang galing na ako sa lugar na ito.

Everything seems familiar

Habang naglalakad ako, may nakakasalubong akong madaming tao.

They are all running into something.

I can sense their fear and worriedness into something else.

Nakisunod ako dun sa patutunguhan ng madaming tao.

"Hey-" I about to ask someone when a person passes through me.

'This isn't real. This is a part of Mariss Memory. A part where the forest is comprehending and also a part that she will be taken by fear' sabi ko sa isip ko.

Bumungad sa akin ang isang nasusunog na bahay.

Isang bahay na pumasok sa aking ala-ala.

I know I shouldn't feel this way but a part of me sensing that I should Matter now.

Naglakad ako palapit sa bahay na nasusunog and a simple glimpse I saw her.

I saw her crying.

Every tears coming out of her eyes are saying it all.

Then a seconds later I found myself lying here at the road floor.

Agonizing pain takes over my head.

"Ahhhhh!" I scream as if someone will hear me, but inside my mind no one will come.

Di ko alam pero parang may gustong bumalik na matagal ko ng kinalimutan.

Patuloy parin ang sakit sa ulo ko at pilit kong pinapakalma ang sarili ko.

"Ahhh!!!!" Sigaw ko dahil parang binibiak ang ulo ko.

'someone must be using magic here!" Sabi ko sa isip ko.

Sinubukan kung umisip ng paraan pero tila hindi ko magawa.

This pain inside my mind is dull and I think it's getting worse.

I stumbled, roll and try to comfort myself with everything my mind think about, pero sadiyang masakit.

Darkness is about to consume me, pero bago ko maisara ang talukap ng aking mata ay may isang babae ang lumapit.

"Ma-Mariss!" Bigkas ko at nawalan ako ng malay.

******

Mariss POV

Naglalakad ako sa isang pamilyar na kaganapan.

Nang makita ko ang nasusunog na bahay ay agad na tinamaan ang sarili ko kung nasaang pangyayare ng buhay ko, ako napad-pad.

'Ito ang araw na nasunog ang bahay ni Zac, ang araw na nawala siya at inakala kung patay na' sabi ko sa isip ko.

Tumakbo papalapit sa mga taong nagtitipon tipon, ngunit parang di nila ako napapansin at nahahawakan.

Tila parang isang hangin ako sa paligid nila.