Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
**Gif Leyla'ya ait**
Gözlerinde bulunan koyu bir makyajla bana bakıyordu ve gayet de dik,kendimden emin yürüyerek ona yaklaştım.Sandalyeyi çekip karşısına oturmuştum şimdide.
Etrafı süzerek derin bir iç geçirdi."Çok güzel bir yerde çalışıyor muşsun" dedi."Fakat parasını az veriyorlar galiba sana" Ne demek istediğini anlamamıştım. "Ne alakası var anlayamadım" masaya doğru eğilerek yüzüme yaklaştı."Koray'ın kollarına koştun hemen."
Ne demekti bu ya!? Gözüm Sadece Koray'ın parasındaydı yani öyle mi! "Pardon da,ne dediğinin farkında mısın sen? Benim gözüm hiçkimsenin parasında değil."
Kısık gözleriyle yüzümü inceledi.Ondan bir kez daha bende iğrenmiştim. Koray sonuna kadar boşanmakta haklıydı.Ben Koray olsam,oğlumu bu kadına göstermeyi bile hiç istemezdim ama. Anne olmaktan kurtarıyordu paçayı. "Koray'ı bırakman için ne yapabilirim? Para mı istiyorsun? Alsana para" çantasından çıkardığı beyaz zarfı önüme attı. Bu kadın ne diyordu Allah aşkına? Saçmanın da saçmasıydı.
"Benim kimseyi bıraktığım falan yok.Paranız da sizde kalsın.Daha fazla zırvalamayı kesin lütfen."
"Hadi ama.." uzattıkça uzatıyordu ve bu canımı sıkmaya başlamıştı."Arabadaki halinle şu restorana girdiğin halin arasında dağlar kadar fark var."
"Bak" derin bir sabır çektim ve gözlerimi açtım."Koray'ın malında mülkünde,parasında değil gözüm.Eğer böyle bir amacım olsaydı bu restoran da bir dakika bile kalmazdım.Ben tek yaşıyorum,anne ve babam yok.Burada kazandığım para bana yetiyor da artıyor bile.Gerçekten iyi bir maaş alıyorum.Üniversite öğrencisiyim ben.Okulum bitene kadar kendimi geçindirmek zorundayım.Halimden hayatımdan gayet memnunum.Sana gelecek olursam,param malım,niyetim seni ilgilendirmez.Seni tanımıyorum bile.Koray'ı iyiki tanımışım.Ona gerçekten çok değer veriyorum,onu çok seviyorum.O çok kibar iyi kalpli bir adam.Koray beni bitik ve harap olmuş bir şekilde gelinliğimle sokağın bir köşesinde buldu.İlk geceyi hatırlıyor musun? Sürtük muamelesi yemiştim senden.Ben o gece haraptım.Bitiktim.Ölüydüm.Hayatım bitmişti. O bana evini açtı.Aramızda o gece hiç bir şey yaşanmadı. Ve sen ne yazık ki,onun kıymetini bilemedin.Kusura bakma ama,insanları anlamadan dinlemeden yargılamak sen de huy olmuş.Bir aynaya bak bakalım.Kimin Gözü Koray'ın yakışıklılığında,parasında? Ve sen gerçekten Koray'ı sevseydin onun bütün kusurlarını üstlenmeyi kabul ederdin,nikahınız kıyılırken bir söz verilir hani? İyi günde kötü günde,hastalıkta sağlıkta... Bilirsin.O yüzden,buraya gelip de Koray'ı bırakmam için para falan teklif etmene gerek yok.Mutlu ve huzurluysan zaten zenginsin,ama görüyorum ki,o sende de yok"
Ayağa kalktım. Leyla'nın defalarca değişen suratı en sonunda buz kesti. Onca lafımın üzerinde pekde bir şey diyeceğini zannetmiyordum. Az önce sarf ettiğim sözlerim ona mı yoksa bana mı buzlu su etkisi yaratmıştı tartışılırdı tabii.
