"Κι Ομως " - Voltrix - Harry Potter

Η αρχή

«Δώσε μου μια τρίχα σου» είπε ο Λούσιους ενώ όλοι τον κοιτούσαν με κομμένη την ανάσα ήταν ένα πολύ απλό φίλτρο για κάποιον σάν αυτόν αλλά δεν έπαυε να είναι και πολύ σημαντικό για την Μπέλατριξ έκοψε μια τρίχα απο τα μαλλιά της και την έδωσε στον Λούσιο « θα το πετύχεις?  » τον ρώτησε όλο αγωνία « εχε μου εμπιστοσύνη ξέρω ότι σου είναι δύσκολο αλλά πρέπει να με εμπιστευτείς » της είπε ενώ ανακατεύετε το πολυχημεικό φίλτρο « Μαλφόι έτσι και πάει κάτι στραβά θα σε σκοτώσω πρίν προλάβουν να σκοτώσουν εμένα » τον απείλησε ενώνοντας και την τελευταία λέξη απο την φράση της « Μπελά ηρέμησε σου υπόσχομαι ότι όταν όλα τελειώσουν εγώ θα είμαι ζωντανός και εσύ  επίσεις » πήγανε πάνω κάτω μέχρι την στιγμή που άκουσε ενα κλάμα « το παιδί ξύπνησε πάω » είπε και πήγε στο δωμάτιο της κόρης  έκλεισε την πόρτα και πήγε πάνω απο την κούνια της το μωρό μόλις την είδε σταμάτησε το κλάμα και τέντωσε τα χεράκια του η Μπέλατριξ το πήρε στην αγκαλιά της « αχ αγάπη για σενα θα μπορούσα να κάνω τα πάντα μικρή μου τα πάντα » είπε στο μωρό και άρχιζε να το νανουρίζει γλυκά « σσσσσ κοιμήσου άγγελε μου όσο η μαμά φροντίζει ώστε να είναι μαζί σου για πάντα » η πόρτα άνοιξε σιγανά και η Ναρκύσσα φάνηκε στο άνοιγμα της « είναι έτοιμο » άφησε το μωρό στην κούνια του να κοιμηθεί ήσυχο χωρίς να ξέρει πως λίγα δωμάτια πιό δίπλα κάποιος θα θυσιαστεί για την δική του ευτυχία. Ο Βόλντεμορτ μπήκε στο δωμάτιο του παιδιού λιγα λεπτά αφού βγήκε η Μπέλατριξ με την Ναρκύσσα στάθηκε και αυτός πάνω απο τη κούνια χαζεψε το παιδί που κοιμόταν γαλήνια μετά το νανούρισμα της μητέρας του « να προσέχεις την μητέρα σου είναι αξία και καλός άνθρωπος εγώ την έκανα έτσι δεν της άξιζαν όσα έπαθε εξαιτίας μου αυτή μου χάρισε εσένα εγώ θα φροντίσω να της χαρίσω μια ζωή δίπλα σου να την προσέχεις μικρή μου » έφυγε κλείνοντας σιγανά την πόρτα ενώ την ίδια στιγμή στο γραφείο του Λούσιους η Βικτώρια ηταν έτοιμη « Λοιπον θα πιείς λίγο τωρα και το υπόλοιπο θα το κουβαλάς μαζί σου συνέχεια εντάξει? » ρώτησε η Μπελατριξ την Βικτόρια που στεκόταν απέναντι της ντυμένη με τα ρούχα της και κρατώντας το ραβδί της « μάλιστα κυρία Λεστρειντσ » ειπα η Βικτόρια πήρε το μπουκαλάκι με το πολυχημεικό φίλτρο ήπιε και άρχισε να αλλάζει μορφή μέχρι που έγινε το πιστό αντίγραφο της Μπέλατριξ « σε ευχαριστώ πολύ για αυτό που κανεις σου είμαι ευγνώμων » είπε  « το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνεις για να με ξεπληρώσεις είναι να μεγαλώσεις σωστά την κόρη σου » « θα το κάνω να είσαι σίγουρη. Τώρα με συγχωρείτε αλλά πρέπει να πάω να ταίσω το παιδί » είπε και έφυγε. Πήγε ξανά στο δωμάτιο της κόρης της την πήρε ελαφρά στην αγκαλιά και προσπαθησε να την ξυπνήσει ήρεμα την στιγμή που η πόρτα άνοιξε απότομα και μέσα μπήκε ο Βόλντεμορτ « Μπέλατριξ θα έρθεις στο συμβούλιο » είπε εμφανώς ξαφνιασμένος που την είδε στο δωμάτιο « κύριε μου για αυτό ήρθατε εδώ?? » ρώτησε « ναι » απάντησε μονολεκτικά για να μην φανερώσει κανένα συναίσθημα βλέποντας την να κρατάει στην αγκαλιά της το μωρό « όχι δεν θα έρθω πρέπει να ταίσω την Ντελφινη » είπε απότομα και γύρισε το κεφάλι της αλλού « Ντελφινη θα την πεις? » την ρώτησε καθώς πλησίαζε προς το μέρος της « ναι και τώρα με συγχωρείς αλλά πρέπει να την θηλάσω» είπε και γύρισε την πλάτη της ένα δάκρυ κύλισε στο μάγουλο της « με συγχωρείς » είπε και έφυγε έμεινε ξανά μόνη της μςε την Ντελφινη « μην φοβάσαι αγάπη μου μπορεί ο μπαμπάς να μην είναι μαζί μας άλλας θα είναι πάντα στην καρδιά μας » είπε και άρχιζε να θηλάζει το μωρό κλαίγοντας.

                                                                         

Καινούργια ιστορία ήθελα εδώ και καιρό να την γράψω αλλά συνέχεια το πήγαινα απο αύριο σε αυριο τέλος πάντων αυτό είναι το πρώτο κεφάλαιο ελπίζω να σας αρέσει και αύριο θα ανεβάσω και το επόμενο κεφάλαιο.

Γειαααα. 🙋🙋🙋🙋🙋🙋

♥♡☆★♥♡☆★♥♡☆★♥♡☆★♥♡☆★♥♡☆