Mafya Lisede

⚡ML.14.BÖLÜM⚡

BÖLÜM ŞARKISI ~ GÜLDEN MUTLU BAHADIR TATLIÖZ ~UZUN LAFIN KISASI~
BÖLÜMÜ BU ŞARKIYLA OKUYUN 🙏🏻👼🏻🤣😍

Barlas Dağdeviren.....

Hatırlatma 📖..

Başını göğüs kafesimin üstüne bastırarak sessizce ağlayan, içinde biriktirdiği kötü anıları ağlayarak dışa vuran Barlas'ın o çaresiz hâli beni öyle bir çıkmaza sokuyordu ki elimden birşey gelmiyordu.

Barlas başını kaldırarak yüzüme bakıp;

"Lütfen!. Lütfen sadece beni öp."

Yalvaran gözlerle bakan gözlerine dayanamadım.

Başımı başına yaklaştırdığımda Barlas beni beklemeden dudaklarımızı birleştirdiği gibi gözlerimi sıktım.

O gece sadece göz yaşlarımız ve nefeslerimiz birbirine karıştı...

O gece sadece kalbimdeki o kırılmaz dedikleri duvar yıkıldı...

O gece herşey unutuldu ama hafızalara kazındı...

Silik ama kalıcı kalemle....

⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡⚡

BÖLÜMÜ MEDYADAKİ ŞARKIYLA OKUYUN!

Gözlerimi aralayıp başımı geriye çekmem bir olmuştu.
Barlas gözlerime baktığında utançtan yüzümün kızardığına emindim.
Soğuktan dişlerimi birbirine vurarak;
"Çok soğuk!."
Dediğimde Barlas hâlâ gözlerini gözlerimden çekmemişti.

"Kalk."
Ayağa çevik bir şekilde kalkıp bana yukardan baktığında ellerimi uzattım.
Bakışlarını arkama dikip, ellerini bana doğru uzatınca hemen bırakacak korkusuyla ayağa hızlı bir şekilde kalktım.

Üstümdeki soğuk toprakları çırpıp garip bir şekilde etrafına bakan Barlas'a sorarcasına bakmaya başladım ki -bu bakışları hiç hayrı alamet değildi-.

"Ne oldu?."

Barlas sinirle bana dönüp;
"Kaybolduk galiba!."
Dediğinde kaşlarımı kaldırdım.
Ruh haline şaşırırken ben ne olduğunu anlamadan elimi tutup beni söylenerek çekiştirmeye başladı.

"Sen hangi akla hizmet bilmediğin yerde aval aval koşarsın!."
Sonra olduğu yerde durup bana sinirle döndü.
"Al sayende kıçım dondu!."
Dediğinde kıkırdamaya başladım.

Yine aynı şekilde durup bana dönünce sert göğüsüne doğru çarptım.
Başımı tutup;
"Biraz yavaş olur musun?."
Dediğimde kendini zor 'zapdediyormuş' gibi bakıp tekrar sinirle önüne döndü.

"Yürü!. Ne bok yiyeceğiz sabaha kadar ölümüzü bulurlar burada!."

Etrafa bakmaya başladığımda kurt seslerini duyduğum gibi gözlerimi büyüterek Barlas'ın kucağına atladığım gibi çevik bir şekilde beni yakalamıştı.
Başımı göğsüne bastırarak üstündeki tişörtü çekiştirmeye başladım.

"Onları gönder!. Ne istersen yaparım."
Kurt sesleri yavaş yavaş yaklaşıyordu.
"Banane. Bizi buraya sen getirdin. Sen kovacaksın."
Mümkünmüş gibi Barlas'a daha da sarıldım.

"Kızım bıraksana kazağımı?."

"Ben senin kızın değilim!."

"Neyimsin o zaman?."

İlk düşünür gibi başımı geriye çekerek sırıtan yüzüne baktım.

"Hiçbir şeyin!."

Anında ciddileşip;
"O zaman bırak kazağımı!."
Dediğinde omuz silkip daha da yapıştım.