De moordenaar!!!

Hoofdstuk 15!

P.o.v Jason:

'Het zit namelijk zo. James en ik zijn al heel lang vrienden. Ik ken hem al sinds de basisschool. Ik, Rens en James waren beste vrienden. We gingen naar de dezelfde school en deden alles samen. 2 jaar geleden belde hij heel erg overstuur aan. Ik deed de deur open. Rens is mijn broer dus die was er ook bij. Maar mijn ouders waren op zakenreis. We gingen naar de woonkamer. En daar begon hij met vertellen. Hij zei dat hij iets ergs had gedaan. En hij bang was dat de politie hem zou vinden. Rens en ik begrepen er niks van. Tot het hele verhaal kwam. Hij had een vrouw overreden. Hij was zo overstuur dat hij vluchtmisdrijf pleegde. Hij wist niet wie het was. Dat heeft hij nooit geweten. Tot hij een paar weken geleden weer aanbelde. Hij zei dat hij wist wie het die avond was. Ik begreep er niets van tot hij vertelde dat hij met een meisje was. Melanie. Hij vertelde dat het haar moeder was dat hij had overreden. Ik zei hem dat hij het haar moest vertellen. Maar hij wou niet. Ik vroeg wat hij dan zou doen. En hij antwoorde simpel weg "het verzwijgen". Die avond ging op zoek naar Melanie. Ik vond een filmpje waarop ze vertelde wat er gebeurde aan de pers. Ze had tranen in haar ogen. En op het einde barste ze in tranen uit. Ik wist dat ik dit niet zomaar kon verzwijgen. En de volgende dag besloot ik haar te volgen en te ontvoeren. Ik heb haar alles gisteren verteld. Ze begon te schreeuwen en viel nadien bewusteloos neer. Het gaat nu goed met haar. Het spijt me dat ik haar ontvoerd heb maar ik wist geen andere manier om het jullie te vertellen.'
Er viel een lange stilte en plots besefte ik wat Jonas had gezecht.
'JIJ BENT DIE FUCKING KLOOTZAK DIE MIJN MOEDER HEEFT VERMOORD!!!' Schreeuw ik als ik hem bij de kraag neem.
'WIE THE FUCK DENK JE EIGENLIJK DAT JE BENT! HOE DURFT JE U NOG TE VERTONEN! KLOOTZAK!  JIJ ZOU GODVERDOMME MOETEN WEGROTTEN IN DE HELL!'
'Ik wist het zelf nog maar net! Wat moest ik doen! Ik zie Melanie  super graag! Ze is alles voor me!'
'Rot op! Ik wil niks meer met u te maken hebben! En o wee als ik u ooit nog bij haar zie! Dan ga je eraan! Jij hebt ons leven al genoeg verwoest!'
'Jason ...'
'Verdwijn!'
Hij loopt de kamer uit en woedend kijk ik hem na.
'Wil je naar Melanie? Voor mij part zit mijn deel erop. Je mag haar meenemen, sorry.'
'Breng me naar haar.'
'Volg me maar.'
We lopen de bureau uit en trappen af. We stoppen bij een deur. En Jonas opent de deur. We lopen de kamer in en daar zie ik Melanie. Ze is aan het slapen. Ik stap naar haar toe en ga naast haar op het bed zitten. En zie dat ze wakker aan het worden is. Ze opent haar ogen en schrikt.

'Jason!'

Ze springt recht en knuffelt me bijna plat.

'Jason?' snikt ze.

'Ja prinsesje?'

'Ik moet je iets vertellen. James ... James ...'

Ze barst in tranen uit. Ik denk dat ik al weet wat ze wilt zeggen. 

' Rustig maar, ik weet het al. Hij is er niet. Je hoeft hem nooit meer te zien. Het komt goed meisje.'

'Hoe kon hij me dit aan doen? Hoe kan hij zoiets doen?'

'Ik weet het niet zusje.'

Ze huilt nog harder.

'Ik ... ik ... ik wil naar huis.' Snikt ze.

'Dan gaan we naar huis. Kom maar mee.'

Ik pak haar op en neem afscheid van Rens en Jonas. We lopen naar de auto en ik breng haar naar huis. Niet te geloven dat James de moordenaar van onze ouders is. En hij verzweeg het zelfs terwijl hij wist hoe erg hij Melanie ermee zou kwetsen. Maar nu zal hij haar niks meer aandoen. Hij zet nooit nog een stap bij Melanie in de buurt daar zal ik wel voor zorgen.