Overplay ver2: Southern

14.

Napabuntong hininga ako habang nakatitig sa kawalan.

"Okay ka lang ba?" tanong ni Renjun na nasa tabi ko lang ngayon, as always.

"Oo. Iniisip ko lang si Dad. Bumalik na naman kasi siyang Australia kanina lang. Halos wala ng pahinga iyong tao." i said.

Narinig ko ang paghinga niya ng malalim. "Ang sigasig din ng tatay mo ano? Kahit pagod na pagod siya, go pa din."

Ngumiti ako sa kanya at sa paglingon ko ay nahagip ng paningin ko si Jeno na papasok palang ng classroom namin.

Hindi kami nagkasabay na pumasok kasi may nimeet pa siya kanina sa labas ng lungsod. Nanay niya yata, ewan.

Hindi ako napansin nito kaya wala akong ngiting natanggap mula sa kanya.

Di naman sa nag eexpect ako diba?

"Naiisip ko nga minsan na sabihing tumigil na lang siya sa kakatravel niya kasi pumapayat na siya at wala na siyang time para samin ni Mom." i told Renjun as my gaze shifted to him.

"Kaso mahal niya trabaho niya eh." i chuckled lowly.

Narinig ko din ang mahinang tawa niya sabay sabing, "Hayaan mo, marami naman kaming nagmamahal sayo dito eh."

Nginitian ko lang siya.

Lumipas ang oras namin sa unang klase at sakto paglabas ko ay saka ko nahalatang diko kasabay si Renjun. Ewan ko kung nasaan na siya. Ang sabi ng isang naming kaklase ay lumabas yata ito kaya dali dali akong lumabas para hanapin siya.

Pero hindi siya ang nakita ko.

"Mukhang nagmamadali ka." Jeno said with a smile. Napangiti ako sa kanya dahil ayaw ko namang magmukhang ewan dito sa harap niya.

"Nakita mo si Renjun?" i asked.

Umiling ito.

"Ah sige. Salam-"

"Teka." he cut me off that stopped me.

Saktong pagtingin kong muli sa kanya ay nakita ko si Renjun mula sa likuran niya at napatigil din ito ng mapansing palapit sa akin si Jeno.

Wait. Why am i feeling something isn't right, right now?

Napatitig ako kay Jeno.

"Hintayin mo ako mamayang uwian. Ipapakilala kita sa parents ko." Jeno said that made my heart beats louder because of unidentifiable feeling.

Hindi normal kung sasabihin kong kilig yun. More on, kaba yung naramdaman ko pagkasabi niya yun.

"See you." Jeno messed my hair with his hand bago ito tuluyang umalis ng nakangiti, habang ako ay naiwang speechless at ngayon ay kaharap si Renjun mula sa di kalayuan.