Ξανά από την αρχή

~

Χτύπησε το κουδούνι και περίμενε. Η ματιά της έπεσε χωρίς να το θέλει στο κουδούνι.

Μπράουν Πίτερ.

Σκέφτηκε ότι τού ταίριαζε. Την επόμενη στιγμή η πόρτα άνοιξε και μπροστά της στεκόταν πλέον εκείνος. Τα μάτια του την υποδέχτηκαν χωρίς πολλά υπονοούμενα.

"Γεια" είπε και τη φίλησε στο μάγουλο.

"Γεια" απάντησε εκείνη κάπως ξέπνοα.

Δεν περίμενε κάτι τέτοιο. Ίσως έκανε λάθος που ήρθε εξαρχής. Μάλλον έτσι έβρισκε κορίτσια ο Πίτερ. Όμως η ιστορία του φαινόταν τόσο αληθινή και τα μάτια του, πιο σκούρα απ'ό,τι συνήθως, δεν έκρυβαν το παραμικρό ίχνος ψέματος. Ίσως είχε όντως πληγωθεί. Αγνόησε τις σκέψεις της και μπήκε στο διαμέρισμα. Ήταν μικρό αλλά γεμάτο. Παρατήρησε με έκπληξη ότι υπήρχαν πολλά άτομα που είχαν υιοθετήσει το ίδιο στυλ ντυσίματος με εκείνη. Λίγο νωρίτερα αποφάσισε να ντυθεί κάπως πιο συντηρητικά και φόρεσε το μαύρο δερμάτινο παντελόνι της αντί για τα στενά φορέματα που φορούσε συνήθως. Το άσπρο ριχτό πουκάμισο ήταν όσο λεπτό χρειαζόταν ώστε να μη ζεσταίνεται. Το λαιμό της κοσμούσε ένα μαύρο μενταγιόν και τα πόδια της στηρίζονταν σε μαύρες γόβες. Το μακιγιάζ της ελαφρύ. Πήγε να βγάλει το κινητό από την τσέπη της και να καλέσει τον Μπεν, όταν ένα χέρι άρπαξε το δικό της. Γύρισε αμέσως για να δει και διέκρινε τον Πίτερ. Έσκυψε πιο κοντά της και της ψιθύρισε στο αυτί.

"Θες να πάμε προς το μπαρ; Να πιούμε κανένα ποτό;"

Εκείνη τον κοίταξε συνεσταλμένα και ένευσε, ακολουθώντας τον.

~~~

Λίγο αργότερα καθόταν σε ένα ψηλό σκαμπό πίνοντας βότκα και συζητούσε μαζί του. Γύρω τους χόρευαν αλλά εκείνος κοιτούσε μόνο εκείνη. Έπινε ουίσκι και τα μάτια του την κοιτούσαν.

"Πίτερ είσαι εντάξει;"

Τα μάτια του έλαμπαν ελαφρώς. Εκείνος μύριζε αλκοόλ και άρωμα, αλλά η φωνή του ήταν σταθερή.

"Έμα μπορούμε να πάμε κάπου αλλού;"

Η καρδιά της έχασε ένα χτύπο.

"Πού δηλαδή;"

"Όχι μακριά. Στις σκάλες που οδηγούν στο ισόγειο. Θέλω απλώς να βγω από εδώ. Νιώθω τόσο .. παγιδευμένος."

Εκείνη ήπιε το σφηνάκι που είχε παραγγείλει και πήρε το χέρι του στο δικό της.

"Πάμε λοιπόν."