BE WITH YOU(Hiatus)

Chapter-6

ဂ​ေယာင္​​ေခ်ာက္​ျခားနဲ႔​ေမးလာတဲ့ Gaeulစကားကုိkuanlin​ေခါင္​းတခ်က္​ၿငိမ္​့ျပပီး
"ParkJiHoonဘာလုိ႔​ေနာက္​က်​ေနတာလဲ
အဲ့လုိအခ်ိန္​မတိက်တာမ်ဳိးကြၽန္​​ေတာ္​မၾကဳိက္​ဘူး ​ေနာက္​ဆုိသတိထားပါ"
Kuanlinက​ေျပာၿပီးJihoonလက္​ကုိဆြဲၿပီး အိမ္​ထဲ​ေခၚသြားသည္​
Gaeulက​ေတာ့ ​ေဒါသနဲ႔ မုိ႔ ကားကုိအ႐ွိန္​ျပင္​းျပင္​းနဲ႔​ေမာင္​းထြက္​သြားသည္​
"Laikuanlinနင္​့ကုိမ​ေတြ႔ရ​ေတာ့ဘူးထင္​ခဲ့တာ
ငါနဲ႔Jihoonၾကား နင္​၀င္​လာတာမ်ဳိးငါမလုိလားဘူး...နင္​​ေစာင္​့ၾကည္​့​ေနJihoonအျမန္​ဆုံးအလုပ္​ထြက္​ရ​ေအာင္​လုပ္​ျပမယ္​"...................

________________________________
"박비서 သြားမွာျဖင္​့သြား​ေလ ဒီတစ္​သက္​အလုပ္​​ေကာ​ေရာက္​ပါဦးမလား"
Kuanlinက ဆူပုတ္​​ေနတဲ့မ်က္​ႏွာနဲ႔စကား​ေျပာ​ေတာ့မွ Jihoonလန္​႔ျဖတ္​ပီး ကား ထြက္​​ေတာ့သည္​
"​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​ အခုမွ အလုပ္​စ၀င္​တာကုိ​ေနာက္​က်​ေနတာ"
"​အခုလုိသူမ်ားအားကုိး​ေန​ေတာ့​ေနာက္​က်မွာ​ေပါ့ ဒါ​ေၾကာင္​့
ႊအလုပ္​လာဖုိ႔ကားတစ္​စီး၀ယ္​​ေပးမယ္​ "
"မလုိပါဘူး သူ​ေဌး ​ေနာက္​ရက္​က်​ေတာ္​ဂ႐ုစုိက္​ပါ့မယ္​"
"အလကားသက္​သက္​ ကား က ၀ယ္​​ေပးတယ္​ထင္​လား ကြၽန္​​ေတာ္​့အလုပ္​ ​ေနာက္​မက်​ေစခ်င္​လုိ႔၀ယ္​​ေပးတာ​ေလ အလုပ္​အတြက္​သုံးတာပဲ ကုိယ္​​ေရးကုိယ္​တာအတြက္​သုံးတာမွမဟုတ္​တာ ႐ုံးက် JinYoungကုိ​ေျပာထားလုိက္​မယ္​ ဟုတ္​ပီလား"
Kuanlinရဲ႕ ​ေခါင္​းမာမႈကုိသိတာ​ေၾကာင္​့Jihoonလည္​းဆက္​မ​ေျပာပဲၿငိမ္​သာ​ေနလုိက္​သည္​.....

ကုမၸဏီ ​ေရာက္​​ေတာ့ အစည္​းအ​ေ၀း႐ွိတာရယ္​
ထုတ္​ကုန္​အသစ္​​ေတြ စစ္​ရတာရယ္​နဲ႔
တစ္​​ေနကုန္​ အလုပ္​႐ႈပ္​​ေနတာနဲ႔​ေန႔လည္​စာပင္​စားခ်ိန္​မ႐ွိ
အခုမွ အလုပ္​၀င္​စမုိ႔ အစစအရာရာသတိထား​ေနရသည္​
အလုပ္​​ေတြအားလုံးပီးလုိ႔နာရီကုိၾကည္​့လုိက္​​ေတာ့ ည​ေန ​ေလးနာရီ
မနက္​စာ​ေရာ ​ေန႔လည္​စာ​ေရာမစားရ​ေသးတာမုိ႔ မ်က္​လုံး​ေတြပါျပာလာသည္​
အ​ေအးပတ္​တာ​ေရာ ပင္​ပန္​းတာ ​ေတြပါ ပါတာ​ေၾကာင္​့ လူကစဖ်ား​ေတာ့သည္​
မနက္​ကတည္​းက အဖ်ား​ေသြး႐ွိတာကုိ ​ေဆးကမ​ေသာက္​အစာကမ႐ွိဆုိ​ေတာ့ လူပုံၾကည္​့ရတာလည္​း့ျဖူေဖ်ာ့​ေဖ်ာ့ႏွင္​့သာ...
Kuanlinလည္​း အလုပ္​လုပ္​​ေနရင္​း Jihoonကုိသတိရတာ​ေၾကာင္​့ လွမ္​းၾကည္​့​ေတာ့
မ်က္​ႏွာတစ္​ခုလုံးနီၿပီး ႏႈတ္​ခမ္​း​ေတြကျဖဴ​ေျခာက္​​ေနသည္​
ငယ္​ငယ္​ကတည္​းက ထစ္​ခနဲဆုိဖ်ားတတ္​တဲ့hyungကခုလည္​းဖ်ားျပန္​ၿပီလား..
"박비서ျပန္​ရ​ေအာင္​ ​ေနာက္​က်​ေနပီ"
"Nae...သူ​ေဌး"
စကား​ေျပာဖုိ႔​ေတာင္​အားယူ​ေနရတဲ့ Jihoonပုံစံက အ​ေျခအ​ေနမဟန္​တာ​ေၾကာင္​့
"Jihoon hyung ကား​ေသာ့​ေပး ကြၽန္​​ေတာ္​​ေမာင္​းမယ္​"
"ရတယ္​ ငါပဲ​ေမာင္​း​ေပးမယ္​"
"ဒီ​ေန႔ကုိယ္​့ဘာသာ​ေမာင္​းမယ္​လုိ႔ ​ေနာက္​က​ေနသာလုိက္​ခဲ့ "
Kuanlin​ေအာ္​​ေျပာမွJihoonလည္​းကား​ေပၚ၀င္​ထုိင္​လုိက္​သည္​
"မနက္​ကဘာစားခဲ့လဲ "
"ဘာမွမစားခဲ့ဘူး"
Jihoonဆီကဘာမွမစားရ​ေသးဘူးၾကား​ေတာ့Kuanlin​ေဒါသျဖစ္​ပီး​ေအာ္​လုိက္​သည္​
"ဘာရယ္​ ဘာလုိ႔စားမလာတာလဲ မစားရ​ေသးရင္​လည္​း​ေျပာ​ေလ ​ေန႔လည္​စာလည္းသြားစားပါ့လား ခင္​ဗ်ားဗ်ာ "
"ငါ့အလုပ္​မွမပီးတာ ၿပီး​ေတာ့သ​ူ​ ​ေ​ဌးလည္​းစားမွမစားတာ"
"အလုပ္​မပီးတုိင္​းမစား​ေၾကးဆုိတသက္​လုံးစားမ​ေနနဲ႔ က်​ေတာ္​မ​ေျပာလည္​း ကုိယ္​့ဘာသာသိၿပီးစား​ေလ"
"Immသိပီ မုိ႔လုိ႔​ေတာ္​ပါ​ေတာ့"
"ဒီနားလာၿပီး ကုိယ္​ပူလားစမ္​းၾကည္​့ရ​ေအာင္​"
Kuanlin​ေျပာ​ေတာ့jihoon​ေခါင္​း​ေလးထုိး​ေပး​ေတာ့
"ဟာ...ကုိယ္​​ေတြပူက်စ္​​ေနတာပဲ မျဖစ္​ပါဘူး​ေဆး႐ုံသြားရမယ္​"
"ရတယ္​ မသြားနဲ႔ငါ့ဘာသာအိမ္​မွ​ေဆး​ေသာက္​အိပ္​မယ္​"
"မရပါဘူး ခုသြားမယ္​"
အသက္​သာႀကီးလာတယ္​ ခုထိ တဇြတ္​ထိုး စိတ္​မ​ေပ်ာက္​​ေသးတာကုိ​ေတြးရင္​Jihoonျပဳံးလုိက္​သည္​
"ဘာျပဳံးတာလဲ ကုိယ္​့၀န္​ထမ္​းမုိ႔ဂ႐ုစုိက္​​ေပးတာ ၿပီး​ေတာ့​ေျပာရဦးမယ္​ ႐ုံးခ်ိန္​ျပင္​ပဆုိkuan linပဲ​ေခၚ တ​ေနကုန္​သူ​ေဌးလုိက္​​ေခၚမ​ေနနဲ႔"
"Imm...."
​ေဆး႐ုံ​ေရာက္​​ေတာ့ ​ေဆးထုိးရမယ္​ဆုိ​​ေတာ့
​"kuan lin ငါမထုိးခ်င္​ဘူး Doctorကုိ​ေျပာ​ေပး
မထုိးဘူးလုိ႔...အီး..ဟီး...ဟီး..."
က​ေလး​ေတ်ာက္​လုိငုိ​ေနတဲ့Jihoon​ေခါင္​း​ေလးကုိkuanlinပြတ္​လုိက္​ၿပီး
"Hyungက​ေလးလား ခုထိ အပ္​​ေၾကာက္​တုန္​းလားနာလည္​းမနာပဲနဲ႔ကုိ"
"မနာရင္​မင္​းထုိးပါ့လား မထုိးဘူးလုိ႔"
"အစားထုိး ခံလုိ႔ရရင္​hyungအစားက်​ေတာ္​ပဲ​ေနမ​ေကာင္​းျဖစ္လုိက္ခ်င္တာ​ေပါ့hyungရဲ႕"
ဒီစကားကတုိးတုိး​ေလး​ေျပာလုိက္​တာမုိ႔Jihoonမၾကားလုိက္​......