BİZİM ŞARKIMIZ

TANITIM

Not:14.05.2022 Bölümleri tekrardan yayımlıyorum. 2018 de yayımladığım  eski ve tamamlanmış bir hikayedir.

Medya:Defne Sönmez

Yeni kitabım sizlerle..
Öncelikle uzun bir süredir kitap yazmıyorum inşallah unutmamışımdır😊
Yorum ve votelerinizi mutlaka bekliyorum ne olur desteğinizi eksik etmeyin.iyi okumalar.

BİZİM ŞARKIMIZ

TANITIM

İnsanın,bu hayatta ruhunu besleyen,çok sevdiği,vazgeçemediği ve asla vazgeçemeyeceği zaafları vardır.Şimdi bu hayatta yapmayı en çok sevdiği şeyi uygularken başka bir diyara gitmiş gibi hissediyordu genç kız.Gözlerini kapatmış,içine işleyen bu şarkının sonuna geldiğinde gülümseyerek gözlerini açtı. "Nasıldım Metin bey?"diyerek sahneden indi ve mekan sahibinin yanına doğru ilerlerdi.Öyle heyecanlı hissediyor ki defalarca şarkı söylemesine rağmen alışmamıştı bu duruma.

"Fena değildin.Neydi adın senin Deren miydi?" Genç kızın gülen yüzü aniden solmuştu.Adam adını bile bilmiyordu ve kafasını kaldırıp bakmıyordu.

"Hayır ismim Defne,daha önce söylemiştim"diyerek kaşlarını çattı.Daha önce defalarca kulüplere,barlara başvurmuştu ancak olmamıştı bunun sebebini elbette biliyordu ancak şu anda o kadar gizli gelmişti ki buraya kimsenin bundan haberdar olmaması gerekirdi.

"Tamam gidebilirsin.Biz sana dönüş yaparız olursa" Adamın bu umursamazlığı karşısında  sinirlenmemek için bir hayli zor tuttu kendisini.Ne kadar saygısızca insanlar vardı böyle.

"Ne demek şimdi bu?Şarkıyı söylerken beğenmiş gibi duruyordunuz.Şimdi beni başınızdan atmaya çalışmanızın sebebi ne?" Metin bey ayağa kalkıp gözlerini kızın gözlerine dikti.

"Bana bak kızım bu işlere gireceksen önce şu dilini tutacaksın.Anladık çok güzelsin,ışıkta var,sahneyede yakışıyorsun ama olmayacağını sende benim kadar iyi biliyorsun" Defne, saçlarını arkaya doğru savurup derin bir nefes almaya çalıştı.

"Bilmiyorum!Neden olmazmış söyleyin"diyerek birkaç adım geriledi.

"Kemal Arguner'in kızı olduğun için.Adam her yere haber saldı kesinlikle seni işe almamız konusunda uyarıldık.Ama  sen hala diretiyorsun be yavrum."

Yumruğunu sıkıp gözlerine hücum eden yaşlara engel olmaya çalışırken öfkeyle masada duran bardağı yere fırlattı Defne.Arkada ki adamlar üstüne gelirken Metin bey eliyle dur işareti yapmıştı.

"Yeter artık ben o adamın kızı değilim.Benim babam öldü bunu kaç kere söylemem gerekecek!"

Bıkmış durumdaydı çünkü o adam yüzünden hayallerini gerçekleştiremiyordu, her seferinde bu durumun karşısına çıkmasından bıkmıştı.Çantasından kimliğini çıkarıp adama doğru uzattı.

"Bakın baba adına bak ne yazıyor? Kemal mi yazıyor bakın!"

Metin bey,elinde ki kimliği sinirle ittirirken "Eh yeter be amma uzattın"diyerek kızın kolunu tuttu öfkeyle.

"Üvey de olsa baban.Bize emir böyle geldi ki eğer bu emiri çiğnersek ne işimiz kalır ne gücümüz? Sen de daha fazla zorlama artık. Buralardan sana iş falan çıkmaz hadi şimdi defol!"

Adam bir anda itince;Defne hızlı bir şekilde oradan çıkıp taksiye bindi.Artık gözlerine hücum eden yaşları durduramıyordu.Hayatının ipleri kendi elinde değildi ve asla bir şey yapamıyordu ne yapcağınıda bilemiyordu.Eve geldiğinde yine hızlı bir şekilde inip içeriğe doğru girdi genç kız.Tahmin ettiği gibi annesi ve üvey babası oturuyordu.