#Romantizm 1
Şarkı söylemek için hayallerinin peşinden giden Defne'nin yolu Yiğit Erdem'in mekanınında şarkı söylemeye başlamasıyla hayatın çok başka yüzünü görmesini sağlamıştır.Diğer yandan kardeşi Defne için Amerikadan dönen Yasemin'in tüm psikol...
Kerim şaşkınlıkla karşısında ki sevdiği kadına baktığında duyduğu şeyin kulaklarının bir oyunu olmasını diledi.Aksi halde kafayı yiyebilirdi. "Ne dedin sen!"diye fısıltıyla.
Yasemin dik durmaya çalışıyordu ancak düşmemek için bir hayli çaba sarfediyordu.Kafası hiç yerinde değildi,yavaş yavaş delirdiğini hissediyordu artık.Sadece ama sadece Kerim'in mavilerine bakınca iyi hissediyordu.Ama o kadar çok şey vardı ki hayatında Kerim'e bunu yapmaya asla hakkı yoktu.
"Ben sana bunu yapamam. Ben hiç bir zaman sana ait olmayacağım Kerim. Ömür boyu bana uzaktan bakarak yaşayamazsın"diyerek yaşlarının akmasına izin verdi genç kadın.Kerim bıkkın bir şekilde ensesini sıvazlarken artık yorulduğunu hissetti.Yasemin'e laf anlatmaktan yorulmuştu!Ona kendisini anlatmaktan yorulmuştu.
"Yeter Yasemin!Senin bu saçma sapan hallerine anlam vermeye çalışıyorum ama olmuyor. Bir gün evlenelim diyorsun ertesi gün boşanmak istediğini mi söylüyorsun? Bende ki seni hiç mi görmüyorsun? Hiç mi anlamıyorsun? Senin için benden vazgeçmek neden bu kadar kolay!''
Kerim daha fazla dayanamamış ve yüksek sesle bağırmaya başlayınca Yasemin neye uğradığını şaşırmıştı.İyi değildi,Kerim'e de iyi gelmeyecekti.Ona her şeyi ama her şeyi anlatmak istiyordu.
Yapamıyordu,ortada gerçekten annesi söz konusuydu ve o Kemal'in elindeydi. Biliyordu bunu Kerim'e anlatırsa asla rahat durmazdı.Adam bir anda ona yaklaşıp yanağına yerleştirdi elini.Onun akan yaşlarını parmaklarıyla silerken.Yasemin'i böyle görmek berbat hissettiriyordu.
"Sen be yaparsan yap,ben seni asla bırakmayacağım. Gerekirse ömür boyu uzaktan bakacağım sana. Ama bırakmayacağım, sen benim karımsın ve bu her zaman böyle kalacak"
Yasemin ellerini kocasının boynuna dolayıp sıkıca sarıldığında sıkı sıkı tutundu ve güç aldı Kerimden. Böyle bir adama sahipken nasıl bu kadar aptalca düşüne biliyordu ki? Ama korkularının, endişelerinin önüne geçemiyordu. Bunu bir türlü
"Beni sevdiğine pişmansın değil mi?"
Yasemin'in bu sorusu üzerine Kerim geri çekilip karısının dudaklarına sıkı bir öpücük kondurdu.Bu hayatta en son pişman olacağı şey bile değildi Yasamin'i sevmek.
"Seni sevdiğim için asla pişman olmadım.Tek dilediğim umarım bir gün sende beni benim seni sevdiğim gibi seversin beni''
"Seviyorum..."diyerek ellerini kocasının yakasında gezdirdi.Ona olan sevgisinden neden şüphe ediyordu ki?Hoş neden etmesin ki?Sürekli kararsızdı ve saçma sapan davranıyordu elbette haklıydı böyle düşünmekte.
