#Romantizm 1
Şarkı söylemek için hayallerinin peşinden giden Defne'nin yolu Yiğit Erdem'in mekanınında şarkı söylemeye başlamasıyla hayatın çok başka yüzünü görmesini sağlamıştır.Diğer yandan kardeşi Defne için Amerikadan dönen Yasemin'in tüm psikol...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
BİZİM ŞARKIMIZ
20.BÖLÜM
İçinde kocaman bir acı varken ve bununla baş edemezken gitmek en güzeliydi. Herkesin hayatından gidecekti,en çokta bu dünyada bir kere bile yüzünün gülmediğine üzülüyordu Yasemin.Keşke birazda olsa mutlu olabilseydi,keşke koskocaman güzel bir aile kurabilseydi kendine ama yapamamıştı olmamıştı. Biraz daha eğilip kendisini boşluğa bırakacakken birisi karnından tutmuş ve içeriye doğru çekmişti.
"Yasemin!Napıyorsun sen delirdin mi?"
Kerim hızlı hızlı nefes alıp verirken ikiside kendisini yerde buldu.Genç adam onun yüzüne bakıp alnına ve saçlarına öpücükler kondurdu.Ya geç kalsaydı?Ya 1 dakika sonra girseydi bu odaya? Yasemin gözlerini araladığında sanki bilinci yeni yerine gelmiş gibi bakıyordu.
"Kerim..."
"Nasıl yaparsın bunu?" Kerim hala korku dolu gözlerle Yasemin'in saçlarını okşayıp gözlerine bakarken genç kadın yerden kalkıp yatağa çöktü.
"Katil oldum.Onu öldürdüm!"diyerek hıçkırmaya başladı.Kerim hala kendisine gelememişti,Yasemin sahiden iyi değildi.Yavaşça doğrulup onun yanına oturduğunda kendisini toparlamaya çalıştı.
"Ölmedi!Merak etme yaşıyor"
Yasemin göz yaşlarını silip Kerim'e baktı heyecanla.Dudakları titriyordu ve o pislik yüzünden katil olmak istemiyordu.
"Gerçekten ölmedi mi?Yaşıyor mu?"
"Adamlarım her şeyi ayarladı.Az önce konuştum, yaşıyor.Bir daha sakın bunu yapma Yasemin."
Yasemin'i kendisine doğru çekip başını onun boynuna gömdü ve kokusunu alabildiği son noktaya kadar geçti.Genç kadın titreyerek geri çekildiğinde Kerim kendi kendine olumsuz anlamda başını iki yana salladı.
"Yine anlatmayacaksın değil mi?Neden bunu yaptığını,sana ne yaptığını anlatmayacaksın?"
Kerim'in hayal kırıklığı ve acıyla bakan gözleri üzerine Yasemin ayaklandı ve uzaklaşıp pencereye doğru yürüdü.
"Şimdi sırası değil. Benim emniyete gitmem lazım her şeyi anlatmam gerekiyor"
Yasemin gidecekken Kerim onu bileğinden tuttu ve çekti.Yasemin bileğinde ki ele bakınca Kerim elini çekti ve sakinleşmeye çalışarak ensesini sıvazladı.
"Emniyete gitmeyeceksin.Bu konu burada kapanacak.O adam yüzünden zarar görmeyeceksin."
"Onu bıçakladım ben!Her yer kan içindeydi. Şu anda kaçak durumdayım ve durum cezama ceza katmaktan başka bir işe yaramaz"
Kerim anlamsızca bakarken sahiden beyninin durduğunu hissetti.Yaklaşık 10 dakika önce bu kız kendisini balkondan atacaktı,şimdi nasıl böyle dim dik durup meydan okuyordu.Normal değildi hem de hiç normal değildi.
