Make Love

Twenty-first

Napataas ang aking kilay ng walang pag-aalinlangan siyang lumapit sa akin. He put something in my table at umikot para hagkan ang aking ulo. Di ko alam kung ano na ang itsura ko ngayon. Talagang sa harap pa ni Doctor?

Napalunok ako pagkatapos niya ako halikan sa ulo.

“I brought your lunch.” aniya

Umatras siya at ngumiti sakin, nag-iwas ako ng tingin at hinarap si Doctor Rayuma na ngayon ay palipat-lipat ang mata sa aming dalawa.

Ngumiti si Doctor at tila pa nahihiyang tumango sakin.

“Zepherus” - Zeph

I glare at Zepherus na ngayon ay seryosong iniabot ang kamay sa aking bisita.

“wendel pre.” - doctor Rayuma at nagkamayan sila.

Ewan ko kung guni-guni ko lang ba ang nakitang inis sa mata nilang dalawa oh sadyang assuming lang ako? Pero feeling ko ay pinag-aagawan nila ako sa titigan nila kaya agad akong nag-isip ng makaka distract na bagay. Feelingera na ko ngayon? Haha!
Tumikhim muna ako bago magsalita.

“thanks for this pero saan nga ba si Charlie? I thought siya ang maghahatid sakin ng pagkain?”

Inabot ko ang paper bag, kita kong umayos ng upo si Wendel habang si Zeph ay umupo katapat ni Wendel

“they are in a vacation. Magkasama sila ni Brandon sa Baguio.” - Zeph.

Napaubo ako dun, tumayo sila at nag uunahan pang hagodin ang aking likod.

“are you alright?” - Zeph

sinulyapan ko siya, nag aalala siyang nakatingin sakin pero medyo nakitaan ko ng pagkamalisyoso. Nag-iwas ako ng tingin at umayos kaagad ng upo. Uminom ako ng tubig. Si Wendel ay nakatingin lang sakin, bumalik na si Zeph sa pagkakaupo.

I smile to Wendel. Kinakabahan pa din ako... Alam na kaya ni Zeph to? Bakit pakiramdam ko alam na niya? Pero di pa naman siguro? He would confront me for sure.

“kumain ka na.. Makapaghihintay naman ang trabaho... And you need to eat on time.” - Zeph.

Napatingin ako sa kanya pero nakatingin siya sa pagkain..... O sa tiyan ko?.. Oh my God!
Gumalaw ang kanyang panga. Napaiwas ako ng tingin pero kinakabahan parin.

“k-kain tayo.. Ah-hmm.. W-Wendel.”
Shit! Nauutal ako.

Umayos ako ng upo at binuksan na ang pagkain.

Tumayo si Doctor, tumingala ako sa kanya. Awkward siyang ngumiti.

“aalis na pala ako ms. Recaforza, may meeting pa ko ngayon.”

Kaagad akong tumayo at naglakad papunta kay doctor.
Ngumitu ako.

“okay doc kung ganun, pasensya na talaga.”

Iginiya ko siya sa pintuan. Medyo distansya na kami kay Zepherus at ang damulag nakasimangot.

“it's okay.. I understand your friend. Ganun naman talaga kapag mahal mo ang isang tao.. They will do everything para lang masiguro ang siguridad nito.” - Wendel/doctor

Binuksan ko ang pinto.

“kaya nga doc eh, nakakahiya na masyado ka naming naabala.”

He stop in front of the door at hinarap ako.

Aaminin ko ah, gwapo talaga si doctor.. Makinis at maputi.. Masyadong mayaman tingnan.

“it's okay.. Masaya naman akong makita kang ayos lang.”

1,2,3 segundo siguro kaming nagkatitigan.. Alam kong masyadong OA yung eksenang ganun pero tila tumalon yung puso ko.... Is it real?

Napalunok ako at unang bumitaw sa titig.