ŞİFA İSTEMEM

17. BÖLÜM: "Av"

NOT: Düzenlenmiştir.

*

"İşte böyle. Ben şimdi ne yapacağım Kenan?" diye bitirdi cümlelerini genç adam.

"Yapmadım dediysen, yapmamışsındır"

"Evdekiler, hepsi benden şüpheleniyor ulan! Emin emmi bile bana inanmıyor. Sadece..."

"Ne sadece?"

"O kadın"

"Karın mı?"

Başını sallayarak olayladı adam. "Beni korumuş"

"İyi, ne güzel işte"

Yüreğinde sancılara sebep olan bir nefes aldı adam. Nitekim verirken de aynı acıları hissediyordu. "Anlamıyorsun Kenan! Onun şimdiye beni bırakıp gitmesi gerekiyordu"

Dostane bir tavırla omzuna elini koydu Kenan. "Demek ki öyle uygun görmüş"

"Ben..." diye başladı fakat devamını getiremedi. Kafasını öne eğerek ellerini saçlarının arasına daldırıp yolarcasına çekmeye başladı. "Aklım almıyor!" diyerek hızla doğruldu. Sanki karısı oradaymış gibi eliyle dışarıyı gösterirken "Ben hak etmiyorum Kenan. Tamam, beni korumuş ama şimdi evde perişan. Babasına düşman olmuş" diye bağırdı.

Manidar bir gülüş belirdi Kenan'ın ince dudaklarında. "Senin yapman gereken tek şey bunun kıymetini bilmek Ali"

Arkadaşının anlamsız bakışlarını görünce cümlelerine devam etti. "Sen anladığım kadarıyla iyi davranmamışsın ona. Şimdi de bunun vicdanını yapıyorsun"

Kabullenmişlikle yerine çöktü adam. "Ben ne yapacağım şimdi?"

"Sorup durma. Yapacağın şey çok açık. Madem artık düşmanınız bir olmuş, sen de onu koruyacaksın. Az yuvana sahip çık!"

Koparmak istercesine yolduğu dudaklarının bile engelleyemediği gözleri buğulanırken başını başka tarafa çevirdi. "Çok zoruma gidiyor be Kenan. Babam..."

Boğazına tek tek atılan düğümler konuşmasını engellerken yumruk yaptığı elini dişleri arasında kıstırıp daha da sıkmaya başladı.

"Ali?"

Omuzuna tutunup çekeleyen arkadaşına daha fazla kayıtsız kalamayıp sarıldı güç almak istercesine. Nitekim diğeri de sımsıkı karşılık vermişti. Sırtına iki defa vurup "Haydi kalk evine git. Sen yanlış bir şey yapmadın" diyerek ayrılan arkadaşına "Ben doğru olan ne yaptım ki?" diye sordu hüzünle.

İkisi de ayağa kalktıklarında Kenan sert bir şekilde "Yapacaksın" diye cevap verdi. Işıkları kapatıp birlikte kapı önüne çıktıklarında Kenan kahvehanenin kapısını kilitlerken arkalarından "Ali Eroğlu!" diye bağıran birini işittiler. İkisi de aynı anda dönüp baktılar. "Hanginiz?" diye soran adama cevap vermeyip bakışmakla yetindiler önce.

Adam bir süre sonra tekrar "Hanginiz?" diye sorunca genç adam bir adım öne çıkıp "Ne istiyorsun?" diye sordu. Bu köyden olmadığı belliydi. Hiç görmemişlerdir çünkü. Adam hızla arkasında gizlediği silahı çıkarıp onlara doğrultu. Namlu ikisinin arasında gidip geliyordu. "Sen kimsin lan?!" diye bağıran Kenan ile gürültü bir ses yankılandı çevrede. "Lan!" diye bağıran Kenan peşinden koşacakken yerinden kıpırdamayan arkadaşını fark etti ve durup ona baktı.