ورقة جواز عرفى

13

  الحلقه الثالثة عشر

فى مطعم فخم جدا

هشام وشرين وعبد الرحمن وفريده وشهد واحمد قاعدين بيتكلمو وبيتعشو
شهد كانت عماله تتكلم وتهزر واحمد كمان والاب والام مبسوطين وشرين كل شويه ترد ع شهد او تضحك ضحكه مجامله وخلاص وهشام قاعد ساكت سرحان وبيلعب فى الطبق ومش بياكل
عبد الرحمن : هشام .........هشام
هشام بيفوق من سرحانه وهو بيبص لعبد الرحمن : ايوه
عبد الرحمن : تعالى انت وشرين عاوزكم فى موضوع مهم
قام هشام وشرين وعبد الرحمن وقعدو على تربيزه تانيه
عبد الرحمن : فى حاجات عاوزين نتفق عليها .......اولا كده انتم هتتجوزو لمدة سنه بس وفاى وقت لو شرين قالت انها عاوزه تنفصل انا هبقى معاها ........ انت هتشتغل فالشركه بمرتب 5000 جنيه بس هيبقى الوضع مختلف المره دى لو غبت من الشغل هيتخصم من مرتبك واى غلطه هتتحسب عليك يعنى هتتعامل كاى موظف فالشركه واعمل حسابك انك هتبقى مسؤل عن بيت ومصروف البيت وكل حاجه تطلبها شرين منك هتجبهلها
وشرين هتشتغل فالشركه بمرتب 3000 جنيه بس مش هتصرف حاجه على البيت يعنى الفلوس دى بتاعها تتحكم فيها زى مهي عاوزه
هشام بغيظ: اشمعنا بقى وانا هصرف عليها بتاع ايه
عبد الرحمن : عشان انت الراجل ولا انت عندك رائى تانى
هشام سكت ومعرفشى يرد
عبد الرحمن : كل يوم هتوصلها معاك الشغل وطبعا هتستناها تروح معاك انت عارف لو عرفت انها روحت فيوم لوحدها
هشام بنرفزه : هو انا هشتغل سواق عندها
عبد الرحمن : اه اذا كان عجبك
هشام وهو بيبص لشرين : انا مش عارف ايه الهم ده
عبد الرحمن : اعمل حسابك انت وهى تتعاملو بطريقه كويسه قدام اهلها هم ميعرفوش اى حاجه مش عاوزنهم يخدو بلهم وتعاملهم باحترام انت فاهم ........ولوشرين جات تشتكيلى منك فى يوم هتبقى ليلتك سوده
هشام : يا سلام ........وهى مين دى يعنى عشان تعمل فيا كل ده عشانها .......دى وحده استغلاليه وبتعمل كل ده عشان الفلوس
شرين بغيظ : احترم نفسك .........ومين اصلا عمل كل ده من الاول
هشام : استعبطى بقى .............. ده انتى قلبتى اللعبه كلها لمصلحتك وانا اللى كنت فكرك طيبه
عبد الرحمن : هشام لو اتكلمت تانى هتخلينى افقد اعصابى ......... اسكت احسنلك
هشام : ادينى اتزفت وسكت
عبد الرحمن وهو بيبص لشرين : معلشى يا شرين متزعليش .........عاوزه حاجه تانيه
شرين : اه انا عندى شرط قبل كتب الكتاب
هشام : اه طبعا اتشرطى ........ما كلنا هنمشى بامرك بعد كده
عبد الرحمن : شرط ايه قولى
شرين : الجواز هيبقى على الورق بس
هشام بعصبيه : ازاى يعنى وده من ايه
شرين : مانا مش هينفع اتجوز اكتر واحد بكرهه فالدنيا
هشام : ده على اساس انى بموت فيكى يعنى
شرين : طب وايه اللى مضايق ..........كل واحد يعيش فحاله
هشام : لا مش كل حاجه هتقوليها هتتنفذ ...........وده حقى وهخده
شرين : ده على جثتى ............. معلشى يا عمو انا مش هوافق على كتب الكتاب الا بالشرط ده
هشام : هو انتى بتتامرى على ايه ............. محسسانى ان مفيش زيك ........ده انا البنات بيترمو ورايا ويتمنو يكلمونى
شرين : ياسيدى انا وحشه واستغلاليه وزى الزفت هتموت عليه ليه بقى متوافق وخلاص
هشام بتريقه : هموت عليكى انتى .... ليه يعنى على ايه يا حسره ...........ماشى انا موافق انا اصلا مش طايق اشوفك
شرين : خلاص تمام ..........كل وحد يبقى فى حاله
عبد الرحمن : وهو بيبصلهم ...........ارتحتو ممكن بقى تتهدو شويه شهد واحمد هيخدو بالهم .........ايه ده ده انتم تعصبو بلد
وسابهم ومشى وشرين قامت وراه وراحت تقعد معاهم وهشام فضل قاعد وهو سرحان ومضايق ومش طايق شرين ولا حتى باباه

............................................................................................

وفات اسبوع وعبد الرحمن لقى الشقه وعجبت شرين وكان كل يوم تنزل شرين وشريفه وشهد مع فريده وهشام عشان يجيبو العفش ويفرشو الشقه هشام كان بداء ياخد على شهد وشريفه وكان بيتكلم ويهزر مع شهد عادى بس يجى لحد شرين وهم الاتنين كانو بيتجاهلو بعض بس مكنوش بيحولو يبينو كده قدام شريفه وشهد

وعدت الايام واتفرشت الشقه وكل حاجه بقت جاهزه
وقبل الفرح بيوم كان الكل فرحان وزغريط وهيسه والاغانى شغاله عند شرين فالبيت وشرين قاعده فى اوضاتها مع ليلى
شرين : ليلى انا خايفه اوى ........انا عامله نفسى قويه ومش هاممنى حاجه بس كل مفتكر انى خلاص بكره هعيش مع اكتر واحد بكرهه فى حياتى بموت من الخوف
ليلى : حسه بيكى يا شرين ........بس كنتى هتعملى ايه
شرين : ربنا يهدى الحال ....... وتعدى الفتره دى على خير
ليلى وهى بتحضنها : امين يارب
ليلى : ياله بقى قومى كده وقعدى بره مع الناس عشان محدش يقول انك متجوزه غصب عنك
شرين بحزن : حاضر هقوم اهوه

تانى يوم شرين طبعا من الصبح فالكوافير ومعاها شهد وليلى وخلصو وكانو مستنين هشام عشان يخدومهم بس الوقت عدى ومحدش جه
شرين قاعده قلقانه وليلى وشهد بيهدوها
ليلى : اكيد فى حاجه عطلته ..............زمانهم جاين
شهد : طب متكلميه يا شرى
شرين :: مش معايا نمرته
شهد ياستغراب : بجد ازاى يعنى امال بتتكلمو ازاى الفتره اللى فاتت دى
شرين عشان تدارى على ان مفيش اتصال بينهم : اصل هو غير رقمه امبارح ونسيت اخده منه
شهد : طب وبعدين ...........ليكون حصل حاجه
ليلى : بس يا شهد احنا بنطمنها ولا بتقلقها اكتر
شهد : مش قصدى والله
وبعد تفكير وحيره شهد: انا هكلم بابا وهو يكلم عمو عبد الرحمن