TEMPORARY LIVING WITH THE MONSTER

Chapter 25(The Truth)

"Stephany patawarin mo kami."malunkot na wika ni tita.Hinawakan niya ang magkabikang balikat ko at tinitigan ako sa mata.Kitang-kita ko sa mata niya ang kalungkutan.Pero bakit?

"Mom,ano to?Dad,what's happening?Is this a prank?Spill it."

Maging si Oreo ay naguguluhan na rin.Basta ang alam ko lang ay lahat sila ay may alam na kaming dalawa lang ang may hindi alam.

Magulo?Pwes mas magulo sila.

"Oh Jusko,sa sasabihin namin maaring ikasira ng relasyon niyo."seryosong wika ni Mr.Guccino na sa ngayon ay nakaakbay sakanyang asawa.

"That's impossible."

"Imposible!"

Halos sabay naming sabi ni Oreo.

Its true.Kanina lang naging kami tapos masisira nika yun ng ganun ganun lang?!No fuckin way!

Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko at ganun din ako sa kamay niya.

"Magpakatatag kayo sa kung ano man ang malalaman niyo."maging si papa ay naging emosyonal na rin

Ano ba talaga ang meron!

"Oreo,remember the fire incident when you were 5?"tanong ni mrs.Guccino

"Yeah,why?How could I forget that,I almost died then."casual na sagot nman ni Oreo

Bagamat nagsisimula pa lang siya ay nagsimula nang mangilid ang kanyang nha luha.Bumaling naman ang tingin niya saakin.

"Stephy,ilang taong gulang ka nung namayapa ang mommy mo?Ano ang dahilan ng pagkamatay niya?"si mr.Guccino na ang nagtanong saakin dahil napapikit at napayakap ang kanyang asawa sakanya.

"Uh,limang taong gulang po ako nun at namatay si mama dahil sa may nilistas siya bata mula sa....."

Tila may nabuong konklusyon sa isip ko.

"Sunog.Namatay si mama sa sunog."

Shit!Wag naman sana!

Lumuwag ang pagkakahawak ko sa kamay ng mahal ko or should I say...sa taong naging dahilan ng pagkamatay ng nanay ko.

Tinignan ko siya sa mata at mukhang maging siya ay naiintinhihan na ang ibig nilang sabihin.

"No!Ma,hindi naman diba?!Hindi ako ang....naging dahilan ng pagkamatay ng nanay niya?"nagsimula na siyang lumuha ngunit hindi nakasagot si Mrs.Guccino sakanya.

Shit!Siya nga!

Ang dumurog sa puso ko ay ang sunod niyang ginawa.

Lumuhod siya sa harapan ko at niyakap ang binti ko.Umiiyak at naghahalo na ang kanyang luha at uhog.Kailanman ay hindi ko inakalang aabot sa ganito,na makikita ko siyang ganito.

"S-steph,patawarin mo ako.H-hindi ko a-alam."humagulgol siya ng parang bata

Hindi ko alam kung bakit biglang hindi ko nagustuhan ang presensya niya.Hindi ko rin nagustuhan ang paghawak niya.Ayoking magalit sakanya ngunit sadyang hindi ko maiwasan.

Itinulak ko siya palayo upang hindi kami magkadikit.

"Shit,bakit ikaw pa Oreo!"nanggigigil kong sigaw.

Nagulat ang lahat at napatakip ng bibig ang ilan.

"Kailan niyo pa to nalaman?"halos pati sa pananalita ay nahihirapan na ako.Natatakot ako sa isasagit nila.Natatakot ako na baka hindi ko magustihan iyon.

"Nung huling tawag ko sa'yo."si papa ang sumagot "Nalaman ko na si Oreo pala ang batang kasama ng ninang at mama mo nung araw na iyon.Ang buong akala ko ay ang batang iyon ay isang batang customer sa reataurant."mahinahon ngunit malinaw ang pagkakasabi ni papa

Parang gusto ko tuloy mainis sakanya dahil hindi niya sinabi agad.

Ending is near.Pagtiyagaan na po natin ang istoryang ito.Vote and comment guys!Stay tuned :)